Traumasensitief werken komt voort uit de ACE’s studie. Willems, universitair docent aan de Universiteit Maastricht: ‘De ACE’s studie dat gaat over ACE’s: Adverced Childhood Experiences. Dat zijn, met name in de vroege levensjaren, vormen van mishandeling, verwaarlozing, geweld of ernstig disfunctionele gezinnen.’
Hersenschade
Aan de ACE’s studie is een hersenonderzoek gekoppeld. Hieruit blijkt dat ACE’s kunnen leiden tot hersenbeschadiging. Willems: ‘Je wordt niet geboren met een volgroeid stel hersenen. Het hartje klopt, maar de hersenen moeten zich ontwikkelen op basis van liefdevolle interactie. En als daar dingen misgaan, ontstaat een andere architectuur die later niet alleen kan leiden tot ernstige gevallen van antisociaal gedrag of gedragsproblemen, maar ook tot allerlei medische aandoeningen.’
Traumasensitief werken
Met deze kennis op zak, vindt Willems dat er daarom veel meer gefocust wordt op de vraag ‘wat is er met jou gebeurd’ in plaats van op de vraag ‘wat is er met jou aan de hand’. Willems: ‘Als je die omslag kunt maken, ga je traumasensitief werken en de oorzaak behandelen in plaats van de gevolgen.’ En het belang daarvan is volgens de universitair docent groot. Want als je te maken krijgt met ACE’s, kunnen je hersenen zodanig beschadigen dat dit gevolgen heeft voor allerlei andere lichaamsfuncties. ‘Letterlijk alles in je lijf wordt gereguleerd in je hersenen. De toxische stress die voortkomt uit ACE’s , zorgt voor een beschadiging van de hersenontwikkeling. Uit het onderzoek komt naar voren dat mensen met een ACE een veel grotere kans hebben op ernstige vormen van kanker of suïcidaliteit dan mensen zonder ACE’s. Als professionals, en ouders, beseffen wat de impact van ACE’s is, kun je van daaruit gaan werken aan de vraag “hoe voorkom ik dat die ACE’s plaatsvinden?’ of, als het al gebeurd is, “hoe kan ik de ontstane schade het beste repareren?”.’
Ik citeer: ‘De ACE’s studie dat gaat over ACE’s: Adverced Childhood Experiences. Dat zijn, met name in de vroege levensjaren, vormen van mishandeling, verwaarlozing, geweld of ernstig disfunctionele gezinnen.’
Nu laten wij buiten beschouwing hetgeen Durkheim al in 1893 aantoonde als dat zelfs een hoogstpersoonlijke beslissing als zelfdoding mede bepaald wordt door bepaalde STRUCTUURKENMERKEN, zoals de economische situatie of het gebrek aan politieke stabiliteit. Hetzelfde blijkt ook te gelden voor onder andere partnerkeuze, echtscheidingen en kindertal. Dergelijke invloeden bracht iemand eens tot de (paradoxale) uitspraak dat de maatschappij niet bestaat maar wel invloed uitoefent.
Nu heb ik sterk ontwikkelde cognitieve functies en spreek ik uit eigen ervaring. Verbaal heb ik altijd moeite gehad, maar performaal (denkhandelingen/vaardigheden die te maken hebben met het praktisch omgaan met kennis) sta ik sterk. Een aantal burgers, ook met PTSS, heb ik middels ‘sociale infectie’ gesterkt. Doordat zij in kracht werden gezet – in waarde gestegen – en niet werd ‘gejankt’ over hun onvermogens vanuit het beperkt ontwikkelt verstandelijk vermogen van de behandelaren (praatjes) heeft zelfs volledig herstel plaats gevonden. Het vraagt dus wel om inspanning van de cliënt en de behandelaar.
Overschatting of onderschatting van het cognitieve niveau houdt in dat de cliënt niet conform zijn verstandelijke vermogen wordt benaderd. Dit kan resulteren in overbelasting, overprikkeling, overvraging, onbegrip, deprivatie en verveling. Een cliënt die zelf het cognitief vermogen onvoldoende heeft ontwikkelt kan een makkelijke prooi zijn voor een behandelaar. Behalve dat in de thuissituatie een individu wordt verwaarloost/mishandelt, gebeurt dit ook vanuit de overheid en zorginstellingen. Ook de impact van ‘luie interventies’, onverantwoord gedrag aan de zijde van zorgaanbieder en de dienstverlener, – gedragsstoornis aan de zijde van zorgaanbieder anders dan de ouders – zijn schadelijk.
Het gebeurt maar al te vaak dat intensivering van bemoeienis vanuit de ‘geestelijke zorg’ en ‘advocatuur’ gezinnen uit elkaar worden gedreven. Helaas kennen ook kwaadwillenden dit fenomeen en maken daarvan gebruik om zichzelf te verrijken en/of zichzelf te verheffen. De Bijbel attendeert ons op de leer van Bileam evenals andere vormen van didactiek voor bestuur en politiek.
Behoed uw hart van alles wat te bewaren is ..
Dit bewustzijn dringt steeds vaker door in mijn begeleiden. Toch blijft er een vraag hangen. Als de hersenen zich anders ontwikkelen als gevolg van verwaarlozing/mishandeling enz., in hoeverre ben je dan nog verantwoordelijk voor je eigen gestoord gedrag?
Het hoofd kent, het hart weet …