Typisch Hollands is het dan ook om dit kleine gebaar enorm uit te vergroten en er een punt van te maken dat Arjen Robben niet uit Amsterdam komt maar uit Groningen. Terwijl iedereen toch weet dat ‘Tulpen uit Amsterdam’ symbool staat voor oer-Hollandse kwaliteit en past bij het imago van Nederland in het buitenland. Dit imago kan wel wat positiviteit gebruiken, want de laatste jaren neemt het ‘kleine denken’ wel heel grote vormen aan en staat Nederland steeds meer te boek als een land vol naar binnen gekeerde azijnpissers. Dat is jammer, want we hebben elkaar en de wereld om ons heen zo enorm veel te bieden.
Nederland bulkt, ondanks de crisis, nog steeds van de welvaart. Er is veel talent aanwezig. Maar er zijn ook nog veel mensen met onbenutte kwaliteiten die, mits gezien en erkend, een enorme bijdrage kunnen en willen leveren aan economische groei en sociale samenhang. Denk bijvoorbeeld aan al die Wajongers, Nuggers, inburgeraars, kinderen die smachten naar onderwijs en praktijkbegeleiding en aan al die mensen die zich onbetaald willen en kunnen inzetten als vrijwilliger, maar die vastlopen in structuren van bestaande organisaties.
De komende jaren hebben we de inzet van deze mensen hard nodig om onze welvaart en ons welzijn op peil te houden. Dit vraagt om creativiteit in de verschillende sectoren die werken met deze mensen. Grensoverschrijdend gedrag is hierbij een absolute noodzaak. We lossen het arbeidstekort in de zorg en het onderwijs alleen maar op als we intersectoraal en geconcentreerd met elkaar nieuwe paden bewandelen. Hierbij wordt het talent van mensen die nu nog aan de kant staan goed gematcht met de toenemende vraag. Deze sectoren moeten zich zodanig inrichten en inspannen, dat zij op alle niveaus aansluiting vinden bij dit nieuwe aanbod aan potentiële medewerkers. Daarnaast moet de begeleiding vanuit onderwijs, sociale zaken, UWV en welzijnswerk gericht zijn op het gewenste en hopelijk vernieuwde uitstroom- en binnenstroomniveau.
Op dit moment is er aan alle kanten nog heel veel te doen, voordat de slagbomen tussen sectoren open komen te staan. Het grensgebied moet worden gebruikt voor een goede, en waar nodig, warme overdracht van mensen waarbij alle betrokkenen zich inzetten voor het best mogelijke resultaat. Geef hierin voldoende ruimte aan professionals om grensoverstijgende en creatieve oplossingen te bedenken en ook uit te voeren. Natuurlijk binnen kaders en niet oneindig, maar wel met voldoende regelruimte en mandaat om af te mogen wijken van de platgetreden paden.
Groter en grensoverschrijdend denken dus, om oplossingen op individuele maat mogelijk te maken. Volgens mij komen die tulpen trouwens oorspronkelijk uit het Turkse stadje Edirne, maar laat ik dat maar bewaren voor een volgende keer.
Dik Hooimeijer (1954) is lid van de raad van bestuur van Stichting MOOI, een welzijnsorganisatie in Den Haag, Zoetermeer en omstreken. Binnen de organisatie heeft hij Marketing & Innovatie als aandachtsgebied. Sinds 1975 is hij werkzaam in de welzijnssector. Hij noemt zichzelf een absoluut welzijnsdier, maar is ook een oprecht criticaster. Naar zijn oordeel is het welzijn te weinig innovatief en speelt het niet altijd in op de tijdgeest.
