Niels Mulder ervaart de gevolgen van de ambulantisering in Rotterdam aan den lijve. Hij is lid van een zogeheten FACT-team, een multidisciplinair wijkteam voor de specialistische ggz. ‘De werkdruk is echt fors toegenomen en dat houdt voorlopig niet op. Veel van mijn collega’s zitten aan hun tax. Tot nu toe zie je dat de ambulante teams alleen maar meer patiënten moeten behandelen en met name in slechtere toestand.’
Medicatie
Volgens Mulder zijn er tekenen dat de ambulante zorg het onvoldoende redt en dat de niet de zorg kunnen leveren die de mensen nodig hebben. ‘Met als gevolg dat de politie er vaker bij betrokken wordt en dat we meer afhankelijk zijn van medicatie. We zijn niet in staat om met bijvoorbeeld psychosociale interventies mensen te helpen.’
Psychiatrische patiënten zijn steeds meer zichtbaar in de wijk, omdat ze vaker thuis behandeling of begeleiding krijgen. Maar zijn hun buurtgenoten wel toe aan buren die zich soms anders gedragen? Lees hier meer >>
Moeilijk
Hij ziet absoluut niet de wijkteams ‘hun’ ggz-patiënten erbij doen. ‘Psychiatrische patiënten zijn toch een tikje moeilijker. Het is wel aan te leren, maar dat moet je wel willen en dan moet er wel tijd zijn om ervaring op te doen.’
In het oktobernummer van Zorg + Welzijn vertelt Niels Mulder uitgebreid over hoe hij naar de werking van de wijkteams kijkt en wat het risico’s zijn van meer ambulant behandelen.Meer weten over het magazine? Klik hier >>
Het artikel is ook hier te lezen op Myjour voor 6 credits >>
Wellicht verstandig om bij de Fact-teams wat meer vaart te zetten achter het laten uitstromen van (stabiele) patienten naar de 1e lijn. Overbodige huisbezoekjes, met kopje thee en koekje, nemen immers veel tijd in beslag van de reeds overbelastte Fact-team medewerker, terwijl die tijd juist gereserveerd zou moeten zijn voor de ‘zwaardere’ gevallen.
Was voorspelbaar. Enerzijds wordt het oplossen van problemen in de wijk nog steeds met een ‘Alice-in-Wonderland’ benadering ingestoken door gemeenten en 1e lijnorganisaties, anderzijds heeft FACT bij de start de fout gemaakt het eenzijdig als GGZ-kunstje aan te vliegen (en eigenlijk doet men dat deels nog). Eerdere verbinding en/of samenwerking met professionals die al wel langer tussen de 1e en 2e lijn werken (dus niet GGZ, niet AMW, niet SCW) had deel van de problemen kunnen voorkomen. Nu wordt het lastig en krijg je het proces ‘ongeluk-2e kamervragen-schuldige aanwijzen-extra regels-terug naar het instituut’.