Werken met ervaringsdeskundigen komt uit de ggz. Inmiddels worden (ex-)cliënten en hun ervaringen ook ingezet in het hele sociale domein: jeugdzorg, schuldhulpverlening en ook in de gehandicaptensector.’ Enerzijds is het emancipatie van onderop, cliënten laten zien dat ze meer zijn dan hun probleem. Anderzijds past de opkomst van ervaringsdeskundigen bij de tijdsgeest van eigen regie en eigen verantwoordelijkheid.’
Ervaringsdeskundige
Dat zegt Anne-Marie van Bergen van kennisinstituut Movisie in het nieuwste nummer van Zorg+Welzijn magazine. Ervaringsdeskundigen worden steeds meer ingezet in de hulpverlening. Omdat hun inbreng de kloof tussen de systeemwereld en de mensen om wie het gaat kan overbruggen.
Leven na de diagnose
Volgens Wilma Boevink, ervaringsdeskundige en onderzoeker bij het Trimbos-Instituut, kunnen ervaringsdeskundigen een belangrijk rol spelen juist in ‘het opbouwen van een leven rondom je ziekte die niet zomaar over gaat. Zij zijn namelijk het levende bewijs dat er wel een leven mogelijk is na de diagnose.’
Ervaringsdeskundigheid is niet meer weg te denken uit de ggz. Het is een beroep dat zowel in als buiten de instellingen wordt uitgeoefend. Sociaal Bestek sprak met ervaringswerker Chantal Schiks en coach Ivy Veira. ‘Ervaringsgerichte kennis verdient een gelijkwaardige positie met professionele en wetenschappelijke kennis.‘ Lees meer>>
Hulpverlening
Het verhaal van de patiënt wordt in de hulpverlening te weinig gehoord. Omdat de hulpverlening te ‘technisch’ is geworden. Boevink: ‘Steeds meer blijkt dat interventies maar een klein onderdeel zijn van succesvolle hulpverlening. Het empatisch vermogen van de hulpverlener en kunnen aansluiten bij je cliënt zijn veel belangrijker.’
Persoonlijke ervaring
Ali Weerman, docent aan de Windesheim Hogeschool, erkent in het artikel in Zorg+Welzijn magazine het belang van de persoonlijke ervaringen van professionals in de hulpverlening. In de opleiding SPH bij Windesheim wordt die eigen inbreng in de opleiding ingesloten: ‘Het doel is om studenten op te leiden die op een persoonlijke manier kunnen aansluiten bij de cliënt.’
Ik vind het zo jammer dat men in de GGZ termen altijd denkt dat men de verslavingszorg niet hoeft te benoemen waar ook veel ervaringsdeskundigen werken. Op de opleiding is het al niet anders 80% is gericht op GGZ en de overige 20% op de verslavingszorg.
Beetje jammer zou ik willen zeggen……..
Roelof Nicolai