Toen Hajar Akrari zelf slachtoffer werd van seksueel geweld, moest ze vervolgens negen tot tien maanden wachten om psychologische hulp te krijgen. ‘Er waren dingen die ik nodig had en niet kreeg, ik voelde me aan mijn lot overgelaten.’ Uiteindelijk belandde ze in het ziekenhuis na een zelfmoordpoging. ‘En zelfs daarna veranderde er niets aan de wachttijd.’

Ook haar compagnon Sara Dekker heeft te maken gehad met seksueel geweld. Vanuit hun ervaring besloten ze dat er iets moest veranderen. En dus startten ze The Phoenix Sisters, een organisatie die (individuele) begeleiding, trainingen en workshops geeft over seksueel grensoverschrijdend gedrag aan vrouwen van 18 tot 40 jaar. Hun werk draait om het doorbreken van taboes rondom seks en seksueel misbruik.

Zusterschap

In juni starten ze met het project Together we Rise, een traject voor vrouwen die in afwachting zijn van hulp na seksueel geweld, of nog niet toe zijn aan die stap. Het traject biedt tien vrouwen een acht maanden durende begeleiding. ‘We houden het bewust klein, omdat ons doel is dat er echt een soort zusterschap ontstaat in de groep’, vertelt Akrari. ‘Ze hebben behoefte aan die verbondenheid en gedeelde ervaringen. Ze voelen zich vaak onbegrepen of niet gehoord in de eigen omgeving, of familie en vrienden weten er niet eens vanaf. Er is op dat gebied veel schaamte, en ook culturele achtergronden kunnen het taboe vergroten.’

Maandelijks komt de groep bijeen voor workshops of activiteiten die zich richten op allerlei onderwerpen, van begrip krijgen voor jezelf, emoties verkennen en het verwerkingsproces, tot het terugvinden van contact met het lichaam. ‘We kiezen bewust voor deze aanpak, zodat de vrouwen sterk en stevig in hun schoenen staan als ze met hun psychologisch hulptraject starten.’

Informatie en achtergrond

De twee richten zich op een breed scala aan mogelijkheden en tools, vooral omdat ze willen dat de vrouwen de verschillende mogelijkheden kennen. ‘EMDR wordt vaak ingezet bij trauma, het werkt goed en is effectief. Maar iedereen is anders, dus dit zal niet bij iedereen aanslaan. We willen de vrouwen daarom vertellen welke opties er zijn, zodat zij zelf kunnen besluiten wat bij ze past’, aldus Akrari.

Er zijn daarnaast ook activiteiten die de groep gezamenlijk doet, zoals kickboksen, zelfverdedigingslessen of yoga. Ook is er tijd voor individuele begeleiding, die tijd mag naar wens worden ingevuld. ‘Soms wil iemand advies over hoe het gesprek aan te gaan met een ouder, maar we gaan ook wel eens mee naar een soa-test.’

De twee initiatoren zijn daarnaast ook erg actief op sociale media, waar ze informatie geven over het onderwerp seksueel geweld. Ruim 1800 volgers krijgen tips en informatie. ‘We zien ook dat social workers en maatschappelijk werkers naar ons komen met vragen. We horen dan vaak dat ze zich niet realiseerden hoeveel lagen zo’n trauma heeft. Het is geen kwestie van EMDR afronden en klaar. Seksueel geweld heeft impact op het zelfbeeld, iemands seksualiteit, religie, de familie en vrienden.’

In gesprek

Akrari denkt dat de professionals het vaak een lastig gesprek vinden om te voeren, en het daarom misschien wel helemaal niet aankaarten. ‘Ze willen niet te veel doorvragen omdat ze bang zijn dat ze herinneringen naar boven halen. Ze willen wel helpen, maar weten niet hoe.’ En dus moet de professional vooral goed kijken naar de eigen rol in het helingsproces van de vrouw, denkt Akrari.

‘Veel van deze vrouwen hebben iemand nodig die gewoon vraagt hoe het gaat. Dat helpt al. Ze willen gehoord worden, erkenning krijgen en begrepen worden.’ Dus hoeft de professional niet van zichzelf te verwachten dat dit probleem met hun hulp vlot op te lossen is. ‘Ga in gesprek, wees geïnteresseerd en biedt steun. En niet eenmalig, maar blijf dit doen. Op die manier krijg je een vertrouwensband met iemand en dan kan je mogelijk van grotere waarde zijn.’

Wat de vrouwen ook helpt is om het onderwerp seksualiteit regelmatig te bespreken, zonder het trauma ter sprake te brengen, adviseert Akrari. ‘Daardoor kan je een vertrouwensband opbouwen, die er mogelijk voor zorgt dat de vrouwen zelf hun ervaringen delen, vragen stellen of hulp zullen vragen.’

Voortzetten

Het project Together we Rise heeft van de gemeente Amsterdam een subsidie gehad om het project voort te zetten. Er wordt door Akrari en Dekker volop nagedacht over de toekomst. ‘We willen dat dit traject tijdens het wachten op psychologisch hulp de standaard wordt. Niemand moet aan zijn lot overgelaten worden na zo’n gebeurtenis.’

Uiteindelijk hopen de twee een centrum op te zetten waar iedereen die slachtoffer is geworden binnen kan lopen en hulp kan krijgen van verschillende partijen. ‘Van een seksuoloog tot een imam of advocaat. Daar zijn ze dan meteen mee geholpen.’