Lecluijze heeft onderzoek gedaan naar de Verwijsindex Risicojongeren en promoveert woensdag aan de Universiteit Maastricht. De Verwijsindex moet voorkomen dat jeugdzorgprofessionals langs elkaar heen werken. Melden meerdere hulpverleners hetzelfde ‘risicokind’, dan maakt de Verwijsindex een match tussen de professionals zodat zij samen kunnen overleggen voor oplossingen.

Lees hier het artikel in de Volkskrant >>

Risicokind

Maar vijf jaar na invoering blijkt het systeem volgens het onderzoek een administratieve last en onduidelijk om mee te werken. De Verwijsindex geeft hulperleners nauwelijks nieuwe informatie, is een van de conclusies in het onderzoek. Dat komt volgens Lecluijze omdat verschillende beroepsgroepen totaal anders denken over wat een ‘risicokind’ is.

Samenwerking van professionals bij risicokind is vaak prima geregeld. Ondanks dat de Verwijsindex Risicojongeren niet werkt zoals het zou moeten. Omdat professionals al nauw samenwerken en risico’s bespreken. Dat zegt Inge Lecluijze tegen Zorg+Welzijn. Lees meer>>

Beoordelen

Er zijn wel criteria voor jeugdprofessionals om te beoordelen of ze een kind moeten melden, maar deze zijn volgens Lecluijze zo ruim dat bijna ieder kind aangemerkt kan worden als risicokind. Ook registreren sommige professionals samen een kind om te voorkomen dat er achteraf verwijten over niet melden komen. ‘Dat levert natuurlijk geen nieuwe informatie op’, aldus de gezondheidswetenschapper in de krant.

Verplichten

Het systeem is te veel van bovenaf aan hulpverleners opgelegd, concludeert Lecluijze. De Verwijsindex Risicojongeren wordt nauwelijks als meerwaarde ervaren. Het is volgens haar de vraag of je dit systeem wettelijk moet verplichten.