Verzorgenden en verpleegkundigen konden via het tijdschrift hun vraag stellen aan de staatssecretaris. Verpleegkundige Resy Oliver vroeg: ‘Vaak mogen gedwongen ontslagen niet, maar ik merk dat er van alles verzonnen wordt om toch op legitieme wijze mensen te kunnen ontslaan zodat ze vervangen kunnen worden door goedkopere krachten. Verzorgenden gaan niet zo snel staken want dat gaat ten koste van cliënten. “Klagen” of feedback geven bij de baas kost je wellicht je baan dus dat doen velen niet. Kunt u de verzorgenden hier niet tegen beschermen?’

Melding

De staatssecretaris antwoordde: ‘In Nederland mag niemand zomaar worden ontslagen, ook verzorgenden niet. De wet beschermt hen hiertegen. Het is wel jammer dat er toch dit soort signalen zijn. Ik zou deze verzorgenden adviseren naar de ondernemingsraad te stappen, of – eventueel anoniem – een melding te doen bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg.

In de thuiszorg en ouderenzorg wordt 2,5 miljard euro bezuinigd. Dat leidt volgens brancheorganisatie ActiZ volgend jaar tot zo’n 55.000 ontslagen in de sector verpleging en verzorging. Bovenop de 11.000 ontslagen die nu al zijn aangekondigd. Lees hier meer >>

Angstcultuur

In het artikel komt verder aan de orde dat veel verzorgenden niet aan de bel durven te trekken bij hun leidinggevenden als ze het ergens niet mee eens zijn. Uit vrees om hun baan te verliezen. De staatssecretaris vind dit zeker een taak voor het management. ‘Uit onderzoek blijkt dat in instellingen waar een angstcultuur heerst, de tevredenheid onder verzorgenden én cliënten laag is en de kwaliteit van de zorg achteruitholt. Terwijl als je met je leidinggevende goed kunt bespreken waar je tegenaan loopt en er ook echt wordt geluisterd, er aanzienlijke kwaliteitssprongen worden gemaakt.’

Bureaucratie

Over de bureaucratie en het papierwerk in de zorg zegt Van Rijn dat scholing dit kan terugdringen. ‘Als je als verzorgende bijvoorbeeld niks hebt geleerd over medicijnbeleid en er zijn eisen waar je aan moet voldoen, dan krijg je een formulier waarmee men zegt: vul dat maar in en als je je daaraan houdt gaat het goed. Kwaliteit wordt dus zo afgedwongen met een vel papier.’

Boos

Van Rijn begrijpt dat veel verzorgenden boos zijn over zijn beleid. ‘Ik begrijp heel goed waarom mensen bezorgd, verdrietig en soms ook boos zijn. Mijn taak is om na te denken over hoe we de langdurige zorg voor de toekomst waarborgen, duurzaam maken én betaalbaar houden. Ik moet zoms maatregelen nemen waarvan je niet denkt: o wat leuk.’