Nog een enkele hoogbejaarde die op dit moment in het invalidehuis verblijft, heeft gevochten in de nadagen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). De meeste bewoners komen uit andere krijgsmachtonderdelen. Bronbeek heeft tegenwoordig plaats voor maximaal 50 bejaarde oud-strijders onder de rang van officier. Sinds 1863 hebben er zo’n 6150 militairen op het landgoed gewoond.

Trofeeën

Bronbeek gold tot het midden van de vorige eeuw als een symbool van de superioriteit van het Nederlands gezag in Nederlands-Indië. Het statige witte huis wemelde van de trofeeën en onderscheidingen, zodat Nederlanders konden zien welke ‘grootse daden’ het Oost-Indisch leger verrichtte. Zo was het lange tijd de gewoonte om schedels van verslagen tegenstanders uit de kolonie te exposeren, compleet met naam, plaats en jaartal van de zege.

Arbeidsplicht

Oud-strijders die echter dachten dat ze op Bronbeek konden uitrusten, kwamen bedrogen uit. Tot ver in de vorige eeuw gold een arbeidsplicht tot het 80e levensjaar. Manschappen en onderofficieren moesten naargelang hun rang werken in en rond het landhuis. Door de arbeidsplicht kon Bronbeek vrijwel geheel in de eigen voedselbehoefte voorzien. De manschappen sliepen op grote slaapzalen en de onderofficieren deelden een kamer met zijn tweeën.

Verzorgingshuis

In de afgelopen 50 jaar is er veel veranderd op het landgoed. Sinds 1970 is Bronbeek opengesteld voor anderen dan oud-KNIL’ers. De villa is tegenwoordig een echt verzorgingshuis voor bejaarde veteranen. De rest van het grote gebouw is ingericht als museum en kenniscentrum. De akkers en weilanden zijn verdwenen en vormen tegenwoordig een park, waarin tal van monumenten en gedenkstenen te vinden zijn. En het bekende, verplichte, zwart met oranje uniform van Bronbekers is afgeschaft, al dragen de bewoners bij gelegenheden nog wel officieel tenue.

Viering

Bronbeek viert het 150-jarig bestaan in 2013 op allerlei manieren. Leidraad van de viering is de expositie De Kolonialen. Het leven van 7 Bronbekers. Veel Arnhemmers hebben daarvoor foto’s, films en andere herinneringen aan hun bijzondere plaatsgenoten afgestaan.