‘Plat gezegd is de belangrijkste uitdaging hoe we op een fatsoenlijke manier kunnen krimpen. Dit kabinet gaat knetterhard bezuinigen, hoewel dat niet betekent dat elke gemeente dat doorvertaalt. Voor 2012 kan er wel 20 procent van afgaan, terwijl het vet al van de botten is.’
Tijdelijke contracten
‘Dit jaar kan de korting op de welzijnsbudgetten in de Rotterdamse deelgemeenten wel op oplopen tot 15 procent. Per deelsector – bijvoorbeeld maatschappelijke dienstverlening, kinderopvang of jongerenwerk – verschilt dat wel. Het betekent nu al dat we tijdelijke contracten niet verlengen. En dat terwijl we de afgelopen jaren juist veel mensen met tijdelijke contracten hebben aangenomen voor een felxibelere bedrijfsvoering. Het vervelende is dat we deze mensen juist hebben aangenomen voor de vernieuwing maar dat we nu ook als eerste afscheid van ze nemen.’
‘Als er wordt bezuinigd hebben we het in onze sector dus direct over minder dienstverlening aan burgers en meteen ook over personeel, mensen die hun baan verliezen. Over aantallen kan ik niets met zekerheid zeggen. En dan te bedenken dat de echt zware bezuinigingen nog volgen in 2012.’
Nieuwe energie
‘Tegelijk zie je door of in weerwil van die bezuinigingen ook weer nieuwe energie ontstaan. Hoe kunnen we het anders of beter doen? Moet het sociale werk meer digitaal of juist niet? Moeten we langs hoppende welzijnswerkers worden die zichzelf verzorgende cliënten ondersteunen, zoals Welzijn Nieuwe Stijl lijkt te suggereren? Was het maar zo simpel. Dan zouden we het als hulpverleners 100 jaar verkeerd hebben gedaan.’
Op de agenda
‘De Wet maatschappelijke ondersteuning en Welzijn Nieuwe Stijl hebben veel enthousiasme en een kritische blik bij professionals teweeg gebracht. Ondanks bezuinigingen lopen professionals en managers dus bepaald niet te chagrijnen. Eigenlijk heeft het werk in decennia niet zo positief op de agenda gestaan. Welzijn Nieuwe Stijl kwam precies op tijd. Welzijnswerkers doen dus veel meer dan pleisters plakken: ze dagen bewoners uit en ondersteunen hun zelforganiserende vermogen. Hulpverleners moeten vooral niet uitstralen: als je wat wilt, kom dan maar langs. Het gaat om het ondersteunen van sociale veerkracht van mensen, niet alleen om problemen oplossen.’
Dilemma’s
‘Binnen directeurenvereniging Verdiwel hebben we het over alle dilemma’s waar we als bestuurders tegen aanlopen. Het vak wordt er niet simpeler op: besturen in een tijd van krimp, hoe doe je dat? Welzijn staat met Welzijn Nieuwe Stijl goed op de kaart, brancheorganisaties en kennisinstituten draaien goed. Als beroepsvereniging is het van wezenlijk belang dat we elkaar blijven inspireren om als ondernemende en ethisch verantwoorde bestuurders te blijven werken.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Volg Zorg+welzijn op Twitter>>
Bron: Foto: Henriette Guest
Wat een vreemd artikel! Het suggereert dat er in Welzijnsland nieuwe energie is ontstaan, om een nieuwe bezuinigingsronde op te pakken en uit te voeren. Ik vraag me af in welke kringen Crista Vonkeman en Martin Zuithof zich hebben begeven om deze conclusies te verbinden aan een toestand die bij een aantal instellingen de doodsteek is. ‘Wie doet er straks het licht uit in welzijnsland’? Nee, wacht even, dat licht kan natuurlijk al een hele tijd gewoon uit: je hoeft geen problemen van mensen op te lossen, je moet mensen versterken, om ze zodoende zelf hun probleem aan te laten pakken. Hoe is het mogelijk, wat naief! Een goede maatschappelijk werker is altijd in staat te helpen een probleem op te lossen en een client te versterken. Wie bepaald eigenlijk wat een fatsoenlijke manier van krimpen is? De directeurs vereniging Verdiwel natuurlijk. Ik ben voor krimpen in die club, dat is pas fatsoen in de sector welzijn! En meer geld naar waar het hoort: de clienten. Niet naar gemeenten, gemeenteambtenaren, management, directie en grote organisaties: wees nu eens fatsoenlijk en geef toe dat de marktwerking in zorg en welzijn niet fatsoenlijk is. En dat begrip, respect en compassie met aanvragers van onze hulp bovenaan moet staan.