‘Het is puzzelen met werkschema’s. Gelukkig beschikken

we hier over een stel gouden meiden die ook na hun dienst ’s avonds nog wel een

keertje extra langs een klant willen. Maar als dit lang gaat duren houden ze dat

niet vol. Dan moeten we rekening houden met extra ziekteverzuim. En dat kunnen

we op dit moment zeker niet gebruiken.’ Zorgmanager Albi Harmsen van Thuiszorg

Enschede-Haaksbergen staat voor de moeilijke taak de thuiszorg in deze regio op

een aanvaardbaar niveau te houden. Maar de beperkingen die eraan zijn opgelegd,

maken dat bijna onmogelijk. Met welke beperkingen heeft de

thuiszorg momenteel te maken?‘Als een van onze medewerksters

een actieve boerderij bezoekt, mag ze daarna gedurende 72 uur niet naar een

ander veebedrijf. Ze mag wel meerdere keren per dag dezelfde boerderij bezoeken.

Deze regel gold ook voor de zogeheten hobby-boerderijen, de agrarische bedrijven

met maar een paar schapen, geiten of hangbuikzwijntjes. Voor die bedrijven zijn

de regels inmiddels versoepeld. Onze medewerksters mogen na op hobby-boerderijen

te zijn geweest nu wel naar andere soortgelijke bedrijven, maar niet naar

actieve agrarische veebedrijven. Het vervallen van de regel voor

hobby-boerderijen is al een hele opluchting. Ontzettend veel boerderijen blijken

er een paar dieren op na te houden. Van veel daarvan waren we niet eens op de

hoogte. Soms blijken deze boerderijen dan toch opeens nog ergens twee schapen

blijken te hebben. Dat heeft dan als gevolg dat de medewerksters die daar langs

zijn geweest niet meer inzetbaar zijn voor bezoeken aan actieve bedrijven. De

regel dat onze medewerksters na ieder bezoek aan een boerderij een douche

moesten nemen, is inmiddels ook weer vervallen. Gebruik van een schort en een

muts is in dat geval voldoende.’

Wat betekenen die beperkingen voor de dienstverlening van de

thuiszorg?‘Het is een hele klus om de planning rond te

krijgen. Het is eigenlijk niet te doen. Wie sturen we waar naartoe, en wat heeft

dat voor gevolgen voor haar inzetbaarheid de rest van de week? Als

thuiszorgcliënten meerdere malen op een dag bezocht moeten worden, gebeurt dat

normaal gesproken door verschillende medewerksters. Die hebben immers ook hun

diensturen. Je kunt ze dus niet ’s morgens, ’s middags en ’s avonds naar

hetzelfde adres laten gaan. Daar komt het probleem nog eens bij dat twintig van

onze 115 medewerksters zelf een boerderij hebben. Die vallen dus zonder meer af.

Eigenlijk hebben we niet voldoende mensen hebben om alle bezoeken af te leggen.

Daarom zijn enkele van onze cliënten, die intensief van de thuiszorg gebruik

maken, inmiddels opgenomen in een verpleeghuis en een verzorgingshuis in

Haaksbergen. Voor die mensen is dat verschrikkelijk vervelend. Ze zijn in

principe in staat om thuis te blijven wonen met ondersteuning van de thuiszorg,

maar nu zijn ze dan toch opgenomen. Het ergste is dat het niet is te zeggen

wanneer ze weer terug kunnen naar hun boerderij. Daarvoor moet deze crisis eerst

achter de rug zijn. Maar nu er ook mond- en klauwzeer in Friesland is

uitgebroken, houd ik mijn hart vast. De zorgcentra in de omgeving hebben direct

aangeboden om mensen op te vangen die door de beperkte thuiszorg niet thuis

kunnen blijven wonen, maar de verpleeg- en verzorgingshuizen zitten ook niet

ruim in hun capaciteit. De meest acute gevallen konden we direct plaatsen, maar

na een paar dagen kwam de vraag al wanneer die mensen weer terug konden, want de

plaatsen konden niet langer worden gemist.

‘Veel taken komen nu op de nek van mantelzorgers. Meestal hebben deze

mensen hun familieleden ook zelf verzorgd voor ze de ondersteuning van de

thuiszorg inriepen. Dat was het moment dat ze zorg voor hen te zwaar werd. Voor

een week lukt het nog wel, maar het begint al aardig uitzichtloos te worden.

Voor veel mantelzorgers is het nu al haast niet meer te doen. We willen ze graag

ondersteunen. We willen zorg bieden, maar het kan niet.’

Heeft de overheid voldoende aandacht besteed aan dit

probleem?‘Ik denk dat ze er geen idee van heeft. De overheid

is druk met het bezweren van deze crisis en heeft haar handen vol aan de

veehouders. Maar we hebben tot nu toe niet gemerkt dat men in Den Haag door

heeft dat deze crisis problemen op hele andere gebieden met zich meebrengt. Ik

zie momenteel ook geen oplossingen. We zouden natuurlijk meer personeel moeten

hebben om dergelijke situaties het hoofd te kunnen bieden, maar deze crisis kon

door niemand worden voorzien. En ook zonder een mond- en klauwzeer epidemie is

het al moeilijk om voldoende personeel aan te trekken.’/Eric de

Kluis