‘Het is kennelijk in het sociaal domein vanzelfsprekend dat vooral mannen in de problemen komen, die dan behandeld en begeleid worden door vrouwen.’ Dat constateert Jos van der Lans, cultuurpsycholoog en publicist, in het meinummer van Zorg+Welzijn magazine. De wijkteams blijken voor 90 procent uit vrouwelijke professionals te bestaan. ‘Dat zou binnen de teams tot een kritische zelfreflectie moeten stemmen.’

Wijkteam geanalyseerd

Jos van der Lans heeft de wijkteams geanalyseerd die het afgelopen jaar in Zorg+Welzijn magazine zijn geportretteerd. Dat waren in totaal 127 professionals in 12 artikelen – met groepsfoto. Van der Lans heeft nog eens 30 wijk- en buurtteams via google geselecteerd. Wat is er te zien op de foto’s?

Vrouwenwerk

‘Wat opvalt is dat de wijkgeoriënteerde transformatie van onze verzorgingsstaat hoofdzakelijk vrouwenwerk is’,  aldus Van der Lans. ‘Zijn het op congressen en symposia vooral mannen, zoals ikzelf, die het woord voeren over transformaties en nieuwe werkwijzen, in de sociale wijkteams zijn het vooral de vrouwen die dat doen.’ Zouden mensen anders behandeld worden als ze dat door mannen zou gebeuren? ‘Opmerkelijk is dat die discussie nooit wordt gevoerd’, volgens Van der Lans.

‘Ben je een productiemedewerker in dienst van een organisatie of ben je in dienst van het probleem zoals dat door een burger wordt ervaren?’ Anderhalf jaar geleden betoogde publicist en onderzoeker Jos van der Lans dat de professional zelf de kern van de transities is. Lees meer>>

Bureaucratie

De discussie over de gevolgen van de feminiene cultuur in de wijkteams zou dan ook gevoerd moeten worden, zegt Van der Lans in het magazine: ‘Biedt een feminiene cultuur de beste voedingsbodem voor de strijd tegen bureaucratie, voor het afdwingen van onorthodox maatwerk voor cliënten en voor de confrontatie met gespecialiseerde professionals?’ Van der Lans is positief: ‘Als ze (de vrouwen, red) alles wat ze kunnen en weten effectief inzetten, zouden ze de nodige bureaucratische potten kunnen breken.’

Etnische achtergrond

Overigens constateert Jos van der Lans ook dat het ‘een feit is dat het aantal gekleurde mensen in sociaal wijkteams gering is’. Terwijl de wijkteams moeten aansluiten bij de leefwereld van de cliënt, en de teams “eropaf” moeten. ‘Dan moet je situaties van cliënten kunnen lezen. Dat kan nu eenmaal gemakkelijker als je zelf ook die cultuur kent en als er mensen in het team zijn die vertrouwd zijn met de taal.’

Lees het hele verhaal in het meinummer van Zorg+Welzijn magazine>>