De overheid blijkt een uitvalfabriek, die wel kijkt naar wat jongeren kunnen maar niet wat ze wíllen. Dat stellen Henk Spies, Suzanne Tan en Maarten Davelaar onderzoekers bij onderzoekers bij Plus Confidence in een opiniestuk op Socialevraagstukken.nl. De onderzoekers hebben de afgelopen drie jaar in het kader van een Europees onderzoeksproject gesproken met jongeren, beleidsmakers en professionals in Rotterdamse achterstandswijken en bestudeerden beleidsplannen en evaluaties. ‘Het beeld dat naar voren komt is verontrustend. We zien een flinke kloof tussen beleidsintenties en de dagelijkse realiteit van jongeren.’
Geen echte kans
Ondanks dat de jongeren veel aandacht van overheidsinstanties, hebben ze juist het idee dat de overheid niets voor hen doet. ‘De beeldvorming over overheidsvoorzieningen is negatief. Jongeren hechten weinig waarden aan de “kansen” die hen geboden worden. Als die al interessant zijn, leiden ze toch niet naar een echte baan. Veel jongeren voelen zich niet serieus genomen, en regels en procedures zitten hen in de weg.’ Als voorbeeld wordt de alleenstaande moeder Dolores genoemd, die het door haar astma niet lukte om als schoonmaakster te werken. Ze besloot een kinderopvang aan huis te starten, en zorgde zelf voor alle benodigde papieren en had zelfs al een klant. Maar haar nieuwe klantmanager had geen vertrouwen in haar initiatief en vond dat ze schoonmaakwerk als tegenprestatie voor haar uitkering moest doen.
Niet alleen jongeren uit achterstandswijken hebben problemen met het vinden van een baan, ook hoogopgeleide jongeren vinden het lastig om werk te vinden. Lees de blog die onderzoeker Olga van Keulen erover schreef>>
Dat er nauwelijks oog is voor de ambities voor de jongeren, is een van de redenen waarom de inspanningen van de overheid om jongeren aan het werk te krijgen weinig opleveren. Terwijl de betrokkenheid en eigen motivatie van een deelnemer de belangrijkste succesfactor is. Andere redenen zijn volgens de onderzoekers dat de politiek vaak al van tevoren heeft bepaald wat de jongere moet vinden, voelen en doen. ‘De meeste ingrediënten om jongeren op weg te helpen zijn wel aanwezig, maar worden vaak voor de verkeerde jongere of op het verkeerde moment ingezet’, aldus de onderzoekers.
