Annemieke Bambach lacht veel tijdens het interview. Maar op andere momenten maakt ze zich zichtbaar kwaad. Met stemverheffing vertelt ze over een manager in de ouderenzorg die ‘durfde’ te beweren dat dementerende ouderen net zo goed ’s nachts gewassen kunnen worden, omdat ze toch dag en nacht door elkaar halen. Op die manier had de nachtploeg ook wat te doen. ‘Hoezo halen dementerenden dag en nacht door elkaar?’ briest Bambach. ‘Misschien is dat in enkele gevallen zo, maar lang niet altijd. En soms komt dat omdat deze mensen overdag totaal niet actief zijn. Je moet er toch niet aan denken dat mensen ’s nachts uit hun bed gehaald worden om gewassen te worden? Het uitgangspunt van deze beslissing is het creëren van een zo efficiënt mogelijk systeem. Het gaat bijna om fabrieksmatig werken. Dat heeft toch helemaal niets meer met liefde en aandacht voor zorg te maken.’
Mishandeling
Het systeem is in vele gevallen leidend geworden, concludeert ze. ‘Medewerkers moeten zich daaraan aanpassen, anders overleven ze het niet. Eerlijk gezegd vind ik dit soort incidenten op het randje van mishandeling.’ Verkeerd besteed Voorbeelden van schrijnende incidenten in de ouderenzorg zijn er meer dan genoeg. De kranten staan er herhaaldelijk vol van. Dat het ook anders kan, bewijst Bambach als directeur van de Drie Notenboomen, een franchiseorganisatie die bekend staat om haar eigenzinnige zorgconcepten.
Zorgformule
Ze stond aan de wieg van een nieuwe zorgformule: De Herbergier, een kleinschalige woonvoorziening voor dementerende ouderen. De Herbergiers worden gerund door een stel dat er ook woont, en de zorg wordt gefinancierd vanuit persoonsgebonden budgetten. Wat in veel verzorgings- en verpleeghuizen niet kan, is in de Herbergiers wel mogelijk. De zorgverleners hebben tijd om de bewoners uitgebreid te wassen, activiteiten met ze te ondernemen (ook buiten de deur) en een praatje met ze te maken. Pyjamadagen, door medicijnen versufte bewoners met volle luiers of flinke doorligwonden, komen in De Herbergiers niet voor. De vaak genoemde argumenten dat er te weinig geld en daardoor te weinig personeel is in de zorg, gaan voor De Herbergiers niet op. Hoe kan dat? ‘We krijgen evenveel geld als andere instellingen en zelfs nog minder,’ verklaart Bambach. ‘Dat er te weinig geld is voor de zorg, klopt niet. Het wordt alleen verkeerd besteed.’
Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 7, juli/augustus 2012.
Ik wordt een beetje misselijk van mevrouw Bambach. Ze doet net of haar Herbergiers het beste is wat een demente bejaarde kan overkomen. Ik heb haar dat ook over “haar”Thomashuizen horen zeggen.
Alsof haar zorgconcepten de redding is voor hetgeen zich in de zorg door sommigen als vervelend wordt ervaren.
Als ondernemers tig duizenden moeten betalen om mee te mogen doen aan de formule, ze ook veel huur moeten betalen, en ook nog jaarlijks af moeten dragen….hoe goedkoop ben je dan? En wie wordt er rijk?
Aan de parelketting van mevrouw Bambach te zien is het antwoord snel gevonden!
Ook hier zijn het de ondernmers en hun personeel die goed werk leveren, niet mevrouw Bambach!
Geef de medewerkers op de werkvloer het vertrouwen en de ruimte om te werken en te zorgen. Dan hebben we mevrouw Bambach helemaal niet nodig!
Ja je kan inderdaad met MINDER geld MEER zorg op maat bieden door de manier van besteden, daar ben ik het volledig mee eens!!! Het is gewoon zo, en niet overal is het slecht gesteld natuurlijk maar het komt wel vaak voor, zelfs heb ik dit ook ervaren met mijn eigen vader in verpleeg/verzorgings tehuis dus zit dicht bij de deur! Zelf heb ik een stichting met zorg op maat in een gezinshuis en ambulant en ook voldoende zorg aanbod mogelijk met MINDER geld het kan gewoon echt wel als je hart op de juiste plek zit en je zelf volledig inzet en doet wat je zegt en zegt wat je doet waarmaakt, gr Overijssel
Wat goed zeg. We weten echt wel hoe het
moet. Nu nog een goede manager in de politiek
voor de landelijke uitrol!
Geachte zorg,
Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn.
Ouderen willen echte aandacht, dit kan heel goed met (hart op de goede plaats) bevlogen gastvrouwen. Samen eten en koken, ouderen ieder naar hun eigen mogelijkheden mee laten doen, handdoeken opvouwen, afwassen etc etc desnoods moet het later nog maar even in de afwasmachine, ouderen het gevoel geven dat ze nog nodig zijn. Doe in een woongroep of instelling zoals je het thuis ook zou doen, alsof je je moeder of oma in huis had wonen. Gooi al die overdrachten de deur uit! Alleen relevante informatie noteren zoals bij ziekte, of afwijkende calamiteiten ten aanzien van hun gedrag of humeur.
vast vertrouwd personeel, je moet er thuis toch ook niet aan denken dat er elke dag iemand anders die je niet kent je komt wassen, of bezoeken. Eingelijk is het heel simpel t.a.v. Goede Zorg, goede professionals in de buurt als dat direct nodig is, veel humor en warmte, en bedenk bij alle nieuwe plannen; wat gij niet wilt wat U geschied, doe dit ook de ouderen niet.
’t Kan altijd beter, maar tis wel weer frappant dat een voorbeeld waar zij zich zo kwaad over maakt te maken heeft met een manager.
Als we nu eens beginnen om al die theoretisch geschoolde managers er uit te gooien, de macht terug te leggen bij familie, artsen en het uitvoerend personeen? Waarom wordt er in Nederland niet, net als in de V.S., gewerkt met huizen die worden geleid door Nurses Councils, waar mensen uit de praktijk, sámen met ander professioneels, bewoners én familie bepalen hoe de zorg moet worden ingedeeld. En haal gelijk ook de macht weg bij de zorgverzekeraars, die vermoorden de secor met hun kommageneuk over tijdregistratie etc. onder het mom van ‘kwaliteitsverbetering’. Ik draag al 37 jaar mee in verpleeghuisland, en heb al zoveel ”kwaliteitsmetingen en -toetsingen’ met allerhande daaraan verbonden keurmerken voorbij zich marcheren. ’t Verzandt altijd in goede bedoelingen, en is daar de weg naar de hel niet mee geplaveid?
Ieder initiatief dat bijdraagt aan betere (betaalbare) zorg moet toegejuicht worden. Maarrr ….
Of het aan de interviewer ligt, of aan de geïnterviewde, dit artikel draagt helaas bij aan de negatieve beeldvorming van de sector. Uitwassen worden veralgemeniseerd. Dat is jammer, en voor het overgrote deel onterecht.
Bah wat wordt er weer een negatief beeld geschetst over verpleeghuizen. Pyamadagen, doodt medicijnen versufte bewoners met volle luiers en doorligwonden komen in de meeste verpleeghuizen niet voor. De dingen die de media wel halen zijn incidenten die ook in De Herbergiers voorkomen. Er wordt heel veel goede zorg verleend in verpleeghuizen (met aandacht een praatje en activiteiten buiten de deur) door betrokken hardwerkende medewerkers maar dat is geen interessant nieuws
Fabrieksmatig funktioneren versus persoonlijke aandacht in de zorg.Vandaag roept een wethouder uit een naburige gemeente dat nu woningbouw en industrie niet meer rendeert dat de zorg een economische peiler wordt.
Naast buurtzorg zijn we in de ouderenzorg toch ook toe aan een nieuwe zorgformule!!