In Gerón, het tijdschrift over ouder worden in de moderne samenleving, is te lezen dat er natuurlijk ouderen zijn die wél hun woning aanpassen. Maar dat die successen maar bescheiden zijn. Dit valt er van die uitschieters te leren:

Met leeftijd heeft het niets te maken
Het vooruitschuiven van het aanpassen van de woning heeft niets met leeftijd te maken. Iemand van 80 jaar denkt er niet wezenlijk anders over dan iemand van 60. Mensen aanspreken op leeftijd, of de veronderstelling dat men minder gezond is naar mate men ouder wordt, heeft onvoldoende effect. Het gaat er niet om hoe oud of hoe gezond iemand is, maar hoe gezond iemand zich voelt. ‘Je gezond voelen’ positief inzetten bij het aansporen tot aanpassen van de woning is een kans.

Het argument preventie komt niet aan
Ouderen lijken niet gevoelig voor het argument dat ze preventief hun woning zouden moeten aanpassen om zo (val)risico’s te verminderen.  Ze  willen pas geïnformeerd worden over woningaanpassingen als zij problemen met de gezondheid ervaren.  Ze komen pas in actie als het nodig is, blijkt uit onderzoek. Het preventie-argument zou beter werken door het te koppelen aan comfort, energiebesparing of interessante techniek.

Het is onduidelijk hoeveel het kost
Ouderen die wel plannen hebben, kunnen niet goed zien wat alle aanpassingen gaan kosten. Daarom worden hun plannen niet snel concreet. Gemeenten en corporaties geven vooral veel informatie over het nut van de woningaanpassing. Maar echt duidelijke informatie over de kosten is er weinig of niet. Overigens is ongeveer 85% van de ouderen die van plan is de woning aan te passen bereid om zelf kosten te maken.

Niet iedere oudere is hetzelfde
Om ouderen op de juiste manier te kunnen aanspreken en te stimuleren hu woning aan te passen is het verstandig om de grote groep ‘ouderen’ op te delen in een aantal groepen. Zo zijn er de levensgenieters, de traditionele senioren, de mantelzorgers/vrijwilligers, de zorgontvangers en de zelf(zorg)uitzoekers. Levensgenieters passen hun woning aan uit comfort en behoud van onafhankelijkheid. Traditionele senioren zijn relatief gevoeliger voor aanpassingen die gerelateerd zijn aan gemak. Zij doen aanpassingen minder vaak voor zichzelf, maar eerder voor een ander. Dat geldt ook voor mantelzorgers, die overigens het snelst tot aanpassen overgaan.