Door Carolien Stam – De wachtlijsten in de verschillende provincies zijn lastig te vergelijken. Bij de ene provincies worden kinderen na indicatie op de wachtlijst gezet, omdat er nog geen behandeling mogelijk is. Bij de andere provincies worden kinderen drie keer geteld, omdat ze voor drie behandeltrajecten op de wachtlijst bij drie verschillende zorgaanbieders staan. ‘Maak eerst een analyse van de verschillen tussen provincies’, zegt Carla van Lomwel, hoofd communicatie van het
Interprovinciaal Overleg
, IPO.
Hard aanspreken
Minister Rouvoet
had vorige week aan de Tweede Kamer toegezegd de provincies ‘hard aan te spreken op de uitvoering van de jeugdzorg.’ De Kamer was geschrokken van de opnieuw toegenomen wachtlijsten: de teller staat op 4.067 kinderen. CDA’er Coskun Cörüz vroeg de minister achterblijvende provincies wettelijk – financieel – te dwingen goede werkwijzen van andere provincies met lagere wachtlijsten over te nemen.
Verschillen
Het aantal wachtende kinderen verschilt per provincie. Vooral de provincies Zuid-Holland, Flevoland en Zeeland komen er slecht van af. Maar de cijfers zijn volgens het IPO niet altijd wat het lijkt. Er kunnen verschillen zijn in de manier van tellen, suggereert Van Lomwel. ‘Je kunt kinderen na indicatie op een wachtlijst tellen, maar je kunt ook een kind op drie wachtlijsten van zorgaanbieders voor drie behandeltrajecten tellen.’
Ananlyse
Bovendien kunnen de problemen van kinderen per provincie verschillen en beschikken niet alle provincies over voldoende zorgaanbod, aldus Van Lomwel. Waarom had die analyse van de wachtlijsten, die al twee jaar lang sterk groeien, niet allang eerder gemaakt kunnen worden?
Achter de feiten
Het probleem volgens Van Lomwel is dat de provincies nu nog de financiering voor jeugdzorg met terugwerkende kracht krijgen. Ze lopen dus steeds achter de feiten – de groeiende aantallen – aan. Bovendien is het geld, dat de minister steeds extra ter beschikking stelt, voor een belangrijk deel incidenteel geld. ‘Om het aanbod van zorg uit te breiden hebben we structureel geld nodig. Om mensen aan te nemen die kinderen nu en over twee jaar kunnen helpen.’
Structurele oplossing
Het verschil in besteding van het extra jeugdzorggeld kan ook een oorzaak zijn voor de verschillen tussen wachtlijsten van provincies, oppert Van Lomwel: ‘Als een provincie inzet op veel ambulante zorg, zijn cliënten sneller van de wachtlijst. Dat wil nog niet zeggen dat er een structurele oplossing is van het probleem van de cliënt.’
