Tijdens de tweede leerbijeenkomst, die plaatsvond op dinsdag 10 september, werd duidelijk hoe de vlag erbij hangt. Rijk en gemeenten willen dat mensen met een licht verstandelijke beperking een volwaardige plek hebben in de maatschappij. Toch stuiten de mensen die daarvoor moeten zorgen op de nodige weerstand. Zo ook Monique Sluman, ambulant begeleider bij Philadelphia. ‘Ik kwam vooral nieuwsgierig naar deze bijeenkomst. Vanuit de organisatie waar ik werk, willen we lvb’ers graag mee laten doen in de maatschappij, maar in de praktijk stuit je vaak op weerstand. Gemeenten werken niet mee, organisaties geven grenzen aan. Het thema van deze bijeenkomst laat je geloven dat lvb’ers al meedoen in de wijk, terwijl ik dat toch vaak anders ervaar.’

Succesverhalen

Toch bleek op de bijeenkomst dat er ook succesverhalen zijn. Stephanie van Altena van Handicap.nl en Wilma Nugteren van Jantje Beton hebben met ondersteuning van de Vriendenloterij een project opgezet. Daarbij zijn jongeren met een licht verstandelijke beperking actief als vrijwilliger of via het voortgezet speciaal onderwijs als stagiair bij diverse speeltuinen door het hele land. Gekoppeld aan één of meerdere speeltuinvrijwilligers, leerden de ruim 300 lvb-jongeren in de speeltuin nuttige vaardigheden voor op de arbeidsmarkt en de speeltuinen konden het tekort aan helpende handjes opvangen. Zo kunnen 30.000 kinderen blijven spelen op plekken die anders wellicht niet konden voortbestaan. Een win-winsituatie dus.

Prikkelarm

Ook de aanwezige sociaal werkers haalden diverse goedlopende projecten aan. Zo is er in Helmond dit jaar voor de derde keer een prikkelarme kermis georganiseerd. Het verzoek kwam van iemand met een handicap, maar inmiddels hebben veel meer mensen baat bij het project. Onder andere kleine kinderen en ouderen genieten van de kermis die ook voor deze doelgroepen beter geschikt is dan de reguliere kermis vol harde muziek en licht- en geluidseffecten. En wie kan er nog om de Silent Disco heen. Een inmiddels populair concept onder een grote groep jongeren, maar ook ooit begonnen als alternatief voor mensen met beperking voor de standaarddisco vol prikkels.

Buiten de kaders

In Nijmegen wordt er in de tuin van een woonvorm voor mensen met NAH (niet aangeboren hersenletsel) met regelmaat een tuinfeest georganiseerd waar mensen uit de buurt komen om te dansen en te feesten. Zo ontstaan op een ongedwongen manier de leukste contacten. En dat alleen maar omdat mensen buiten de kaders durven denken.

Inspiratie

Monique Sluman geeft aan geïnspireerd te zijn door de verhalen. ‘Ik kwam hier om met mensen van andere organisaties van gedachten te wisselen, maar heb veel meer gevonden dan dat. Ik heb mensen uit heel andere hoeken ontmoet en dat was erg inspirerend.’ Zo ondervond Sluman dat je ook buiten de geijkte paden om je doel kunt bereiken. ‘Ik heb gezien dat je ook op andere manieren mensen in de wijk kunt helpen, bijvoorbeeld door het werven van fondsen. Ik ben mogelijkheden gaan zien, die ik hiervoor niet kende.’

Inspiratie

De presentatie over de inzet van lvb’ers in diverse speeltuinen, heeft Sluman ook op nieuwe ideeën gebracht. ‘Ik zou een speeltuin nooit als een geschikte dagbestedingsplek voor LVB’ers gezien hebben, maar je gaat door zo’n verhaal buiten de kaders denken. Het inspireert me om na te denken over nog meer plekken waar je mensen met een licht verstandelijke beperking in hun kracht kan zetten.’

Stigma’s

Marrin Colenbrander, participatiecoach bij Pluryn, geeft aan dat de bijeenkomst haar niet echt nieuwe inzichten heeft gegeven. Toch was het ook voor haar zeker geen verloren ochtend. ‘Ik heb wel de overtuiging dat er nog héél veel moet gebeuren. We staan aan het begin van de participatiemaatschappij.’ Er is volgens Colenbrander nog een hoop te doen. Het belangrijkste is volgens haar het weghalen van stigma’s. ‘Goede voorlichting en het op een respectvolle manier benaderen van de doelgroep zijn belangrijk.’

Geef het tijd

Op de vraag of ze het ziet gebeuren dat lvb’ers in de toekomst meer mee gaan doen in de maatschappij, antwoordt Colenbrander met twijfel. ‘Er is vaak veel enthousiasme als het gaat over zaken als verbinding en inclusie. Vanuit Pluryn zijn hier al diverse bijeenkomsten over gehouden en dan is iedereen enthousiast.’ In de praktijk blijkt dat enthousiasme vervolgens echter snel weer weg te ebben. Het ontbreekt sociaal werkers volgens Colenbrander veelal aan tijd en er is geen binding. ‘Mensen zien wel dat het ertoe doet, maar het gaat weer teloor. Je moet het de tijd geven. Het is geen revolutie, maar een evolutie en dat kost veel tijd. Mensen moeten ook de mogelijkheid krijgen fouten te maken, ze te herstellen en ervan te leren. Dan gaat het lukken.’

Begin is er

Als het gaat om het geven van een plekje aan lvb’ers in de wijk, is er nog een lange weg te gaan, maar het begin is er. Zoveel is tijdens deze leerbijeenkomst wel duidelijk geworden. De deelnemers gaan in ieder geval allemaal geïnspireerd terug naar hun werkplek.