Bemmelmans is zelfstandig maatschappelijk werker, een ZZP’er met een vrijgevestigde praktijk voor psychosociale hulpverlening. Ze werkt inmiddels 17 jaar als maatschappelijk werker. Het programma ‘Welzijn nieuwe stijl’ van het ministerie van VWS ziet ze vooral als een geldkwestie. ‘Net als in de zorg rijzen ook in de welzijnssector de kosten de pan uit. Er wordt te veel gebruik gemaakt van het welzijnswerk. Dat zou best anders kunnen, meer groepsgericht of met een preventief hulpaanbod.’
Vaag
Het kader dat Bussemaker de sector meegeeft, de acht bakens, zijn relatief vaag, vindt Bemmelmans. De bakens zijn voor de hand liggend, maar hoe Welzijn Nieuwe Stijl precies gestalte moet krijgen, is onduidelijk. ‘Regie lijkt hét woord van 2010 te worden. Uitgaan van de eigen kracht van de burger is natuurlijk niet nieuw voor het maatschappelijk werk. En de vraag achter de vraag achterhalen, is ook niet onbekend.’
Slachtoffer
Of alle maatschappelijk werkers dit ook toepassen, vraagt Bemmelmans zich af. ‘‘We hebben lang naar de hulpvrager gekeken als professional die het beste weet wat goed is voor de hulpvrager. We zijn eraan voorbij gegaan dat de hij zelf de expert is van zijn eigen leven en hebben lang de hulpvrager gepamperd. Dat moet anders.’ Ze is voorstander van een transparant dossier om zo de regie over het eigen leven te bevorderen. ‘Het is van de zotte dat klanten geen inzage hebben in hun dossier. Dan zouden ze namelijk zelf kunnen zien welke afspraken er worden gemaakt. Voordeel daarvan is dat je als hulpverlener de cliënt ook kunt aanspreken als hij die afspraken niet nakomt.’
Eigen netwerk
‘Ik denk dat het gros van de hulpvragers echt meer de regie kan nemen. Maar we moeten wel blijven opletten dat de groep die dat niet kan, wel wordt beschermd’, vervolgt de maatschappelijk werker. ‘Er is niets mis met meer samenwerking met de familie, mantelzorgers en de buurt en taken overhevelen naar het eigen netwerk. Wel vraagt dat om andere competenties van de maatschappelijk werker.’
Geld
Bemmelmans pleit voor meer samenwerking. ‘De zorg aan mensen in de wijk is te versnipperd. Er zijn zoveel organisaties, ieder met eigen belangen. En die bakenen hun werkzaamheden steeds verder af, waardoor mensen tussen wal en schip vallen. “Heb je schulden, dan kunnen we je helpen. Maar heb je ook een verslaving, dan kunnen we je weer niet helpen”, zeggen ze dan.’ Zo gaat het welzijnswerk steeds meer over geld dan over hulpverlenen, vindt Bemmelmans.
Op 14 oktober 2010 organiseert Zorg + Welzijn samen met directeurenvereniging Verdiwel voor de 9de keer het Welzijnsdebat ‘Eigen kracht, sociale stijging en de nieuwe professional’.
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Volg Zorg + Welzijn op Twitter >>
Bron: Foto: Brigitta Bemmelmans
@Tineke: ik vind het fijn om te horen dat WNS wel degelijk leeft op de werkvloer maar ervaar echt dat daar in den lande grote verschillen tussen zitten.
Met betrekking tot klanten die hun eigen dossier kunnen inzien: dat kan natuurlijk nu ook, of afspraak. Wat ik meer bedoel is totale transparantie. Zoals nu vaak gaat: je hebt een gezin, daar zitten een aantal hulpverlenende instanties in. Die hebben soms met elkaar overleg, daar wordt verslaglegging van gedaan, eenieder heeft daar een eigen dossiervoering voor. De klant geeft nu schriftelijke toestemming om onderling info uit te wisselen. Stel je voor dat al die input in een dossier te vinden zou zijn? Dat de klant thuis vanachter zijn pc die gegevens gewoon kan in zien? Ons kan aanspreken op de inhoud, zo van: hee, hee, dat heb ik zo niet gezegd. Of: die en die afspraak hebben wij met elkaar gemaakt en die ben je niet na gekomen. En de hulpverlener de klant andersom ook op gemaakte afspraken kan aanspreken. En elkaar onderling? Maximale transparantie, dus, en dat brengt ook maximale verantwoordelijkheid met zich mee.
Ik denk dat zoiets best zou kunnen, zou er groot voorstander van zijn, heb nooit zo goed die overleggen begrepen die over een klant gaan en waar een klant zelf niet bij aanwezig mocht zijn.
Natuurlijk is het zot dat klanten hun eigen dossier niet in kunnen zien. Maar is het niet nog zotter dat het dan gaat over afspraken die “gemaakt worden”? Dit veronderstelt een passiviteit van de klant die zeer zeker niet past bij denken vanuit eigen kracht. Daarnaast zou ik een dossier niet willen gebruiken om klanten aan te spreken op niet nagekomen afspraken.
Overigens merk ik dat Welzijn Nieuwe Stijl wel degelijk leeft op de werkvloer, interessant dat daar zo’n tegenstelling in zit met wat in deze blog geconstateerd wordt. Discussie hierover blijft dus voorlopig nodig.