Jaren geleden voerde ze wekenlang een geïsoleerde man, die voor niemand wilde opendoen, opgewarmde diepvriesmaaltijden door de brievenbus. De bezorgde dochter had haar gevraagd of zij eens bij haar vader wilde langsgaan. Een aantal hulpverleners was het voorheen niet gelukt om binnen te komen. Net als andere professionals belde De Jong een aantal keer tevergeefs langdurig aan. Ze zette een stokje voor de deur om te checken of de man nog wel de deur uitging. Dat bleek niet zo te zijn. ‘Toen kwam ik op het idee van de diepvriesmaaltijd’, vertelt ze. ‘Als je wekenlang niet goed eet, dan moet er wel iets met je gebeuren als je voedsel ruikt. En het werkte! Toen ik de vork naar binnenstak, hoorde ik gestommel en even later was hij leeg. Je moet je wel over een bepaalde gêne heen zetten als je zoiets doet’, vervolgt ze lachend.’Ik zat op een krukje voor de deur. Mensen die langsliepen, vroegen me: “Goh, wat bent u nou aan het doen?”‘

Het lukte De Jong uiteindelijk wel om bij de man binnen te komen en de hulpverlening in gang te zetten. Het voorbeeld is kenmerkend voor haar manier van werken. Vasthouden en doorgaan waar vele anderen het allang hadden opgegeven. De Jong is wijkcoördinator en werkt met zorgwekkende zorgmijders bij Solidez in Wageningen. Al vijfentwintig jaar werkt ze met een enorme gedrevenheid en passie in het welzijnswerk. Ze houdt van mensen, verklaart ze, en de verbondenheid die ze met haar familie heeft, voelt ze ook met heel veel anderen.