Door een gezin eerst te helpen met schulden, kun je voorkomen dat de situatie verder uit de hand loopt en zo bespaar je veel andere kosten zoals woonproblemen en crisissituaties met de kinderen, vindt Hilhorst. Maar dan moet de professional wel inzicht krijgen in de kosten van hulpverlening. Zo kan hij nadenken over onorthodoxe oplossingen. Over hoe je dat geld op een andere manier effectiever kunt inzetten. ‘Maar professionals willen zich over het algemeen juist verre houden van geld, want ze willen helpen.’
Budget
‘Ga niet alleen uit van één plan, één gezin, één regisseur, maar voeg daar nog iets bij: één budget. Wat kost het om een gezin met meervoudige problemen te helpen? Kan dat niet anders? Dat je het geld zo inzet dat het belangrijkste probleem van dat gezin het eerst wordt aangepakt. Zodat je daarmee een aantal andere problemen gemakkelijker kunt oplossen.’
Pieter Hilhorst spreekt tijdens het congres Transformatie van het sociaal domein op 18 juni in de Jaarbeurs Utrecht over de manier van werken die de beloften van de drie decentralisaties waarmaakt. Kijk hier voor het programma>>
Schulden
Als je de kosten van bestaande hulp in beeld brengt, kun je een soort triage maken, stelt Hilhorst voor. ‘Wat vind jij en wat vindt de cliënt het belangrijkste probleem? Dat pak je als eerste aan. Wil je de kinderen uit huis plaatsen en de schulden aanpakken? Of ervoor zorgen dat pa weer werk krijgt, eindelijk de hele dag van huis is en de rust dan weer in het gezin terug kan komen?’
Wijkteam
Professionals zien vaak wel dat bepaalde onderdelen in de hulpverlening niet normaal zijn, maar zijn het gewoon gaan vinden, vindt de publicist. Om efficiënter te kunnen werken heeft het wijkteam volgens hem beslissingsbevoegdheid nodig. ‘Dus niet alleen hulp verlenen, het wijkteam moet ook kunnen beslissen of iemand bijvoorbeeld wel of niet bijzondere bijstand krijgt.’
Wijkbudget
‘Ik denk dat uiteindelijk het wijkteam een eigen budget moet krijgen voor alle hulp in de wijk’, zegt Hilhorst. ‘Dus een pot geld voor het sociaal domein voor die specifieke wijk. Dan worden specialisten betaald uit dat wijkbudget voor de diensten die ze aanbieden. Maar dat is nog toekomstmuziek. Het draait altijd om geld, daarom kun je maar beter begrijpen hoe het geld werkt.’
‘Jeugdhulp is één grote proeftuin geworden.’ Dat zegt de Kinderombudsman in zijn eerste rapport over de transitie van de jeugdzorg. ‘De wijkteams zijn nog zoekend. Dat kan ertoe leiden dat kinderen die hulp nodig hebben, niet tijdig in beeld komen.’ Lees hier meer >>
Ik ben studente te Hogeschool Zuyd en volg de opleiding Social Work. Wij leren hier inderdaad dat geld een grote rol speel bij de hulp verlening.
Tevens heb ik hier mijn eigen visie op ontwikkeld omdat ik zie dat er in het werkveld bezuinigd word op mensen die de hulp hard nodig hebben terwijl er mensen zijn die bijvoorbeeld PGB of WAJONG ontvangen terwijl zij dit niet nodig hebben. Deze mensen kost de overheid en de gemeente veel geld.
Persoonlijk ben ik van mening dat er eerst geld geinversteerd moet worden voor er bezuinigd kan worden. Door mensen te herkeuren kan je er acter komen of mensen terecht of onterecht hulpverlening of PGB ontvangen. Als de fraudeurs er uit zijn gehaald, is er meer buget voor de menen die daadwerkelijk hulp nodig hebben.
Jammer dat Hillhorst, hoewel toch vaak als dagvoorzitter betrokken bij bijeenkomsten rond zorg en welzijn, deze enge insteek kiest en net zoals veel gemeenten de geld-prikkel als verandertool menen te moeten inzetten als succesfactor. Juist in zorg en welzijn lopen mensen rond die goed (en dat zou je wel op inhoudelijke gronden nog meer kunnen prikkelen) gerichte en samenhangende begeleidingsinzet kunnen inzetten die veel extra kosten voorkomt. Vaak nu gefrustreerd door de schotten en gebrek aan integraliteit bij instanties en overheden. Daar op inzetten kan begin van de verandering zijn samen met inhoudelijke input vanuit het veld en particuliere initiatieven, eventueel nog geprikkeld met investeringen als kosten voor de baat uit. Een tijdje eens even niet over geld hebben, lijkt me voorlopig nog even het beste. Daarmee kom je sneller op creativieve oplossingen volgens mij.
Juist, zoals L. Visser het zegt. Structurele oplossingen leiden tot meer zelfredzaamheid, meer welbevinden en kosten uiteindelijk minder geld.
Binnen de zorg/hulp/ondersteuning kun je altijd kijken naar meer efficientie, creatieve oplossingen en ondernemerschap waardoor de kosten per uur inzet dalen. De vraag is of de hulpverlener dit zelf zou moeten doen. Dat moet ook in je zitten.
Maar het systeem van onze zorg, dat maakt het nou juist dat het lastig is om met meerdere partijen op meerdere leefgebieden tot structurele oplossingen te komen. En dat gebied, daar is Wethouder Hilhorst zelf verantwoordelijk voor. Hij zou dus met een goed plan kunnen komen. Hint: met een budget voor wijkteams ben je er niet.
Een structurele en duurzame oplossing is altijd goedkoper dan een korte termijn oplossing. Soms zijn korte termijn acties nodig, maar dan moet daarna snel gestart worden met het werken aan structurele oplossingen. De vraag zou dus niet moeten zijn wat een bepaalde aanpak kost, maar of het structureel tot meer (liefst volledige) zelfredzaamheid leidt. Dan heb je op de lang duur ook de goedkoopste oplossing te pakken. Uiteraard neem je daar het hele pakket in mee en als schulden of financiële problemen tot terugkerende problematiek leiden, dan kan dat prioriteit hebben. Inzicht in kosten is nooit verkeerd, maar de nadruk moet liggen op een structurele oplossing.
mag gesteld worden dat geld leidend is aan de ontwikkeling van het sociaal domein, dat gemeentelijke monitoren helder te vertalen zijn naar financiële stand van zaken op wijknivo. mede te vertalen zijn naar de te verwachten verdien- mogelijkheden voor bewoners van bepaalde wijken, dat goede hulp een subjectief begrip is en pas van goede hulp gesproken kan worden als problemen bij de wortel worden aangepakt dat een groot deel van schulden uit boetes bestaan omdat een schuld niet betaald(kan)worden. ik kan dan wel even doorgaan maar kader is te klein om al die voorbeelden te beschrijven die het gelijk van dhr hilhorst bevestigen
‘Het draait altijd om geld’ stelt Hilhorst…. Dat is nou juist het probleem. Als we allemaal blijven roepen dat het altijd om geld draait, gaan we het nog geloven ook. Niets is minder waar! Geld is een kwestie van keuzes maken. Ik moet niet denken aan de dynamiek die ontstaat als budget een incentive wordt voor hulpverleners in een wijk. De opvattingen van Hilhorst tonen eens te meer aan hoe ongelooflijk ver weg opinieleiders, beleidsmakers en managers zijn afgedreven van de realiteit in het sociale domein. Het wordt tijd dat de ambachtslieden in het sociale domein van zich laten horen en grenzen gaan stellen.
Helaas kan ik het helemaal niet eens zijn met Pieter, goede hulp moet leidend zijn. Dus die hulpverlener of instelling die goede hulp verleend heeft automatisch meer klanten; met een clientvolgend budget. De klant met een hulpvraag moet kunnen kiezen met de voeten.
Met een integraal wijkbudget moeten mensen het maar doen met de aanbieder die er zit. Soms gaan hulpbehoevenden maar geen hulp meer halen na onenigheid over de dienstverlening, dat kost uiteindelijk altijd meer geld omdat problemen zich verder opstapelen en elkaar versterken.