Door Martin Zuithof – Uit de uitspraak van de rechter

blijkt dat iedereen recht heeft op individuele toetsing, waarbij doorslaggevend

is of iemand voldoende gecompenseerd wordt voor zijn of haar beperking

(compensatieplicht). (Op de foto: Anne-Marie van Bergen)

Niet het uitgestippelde Wmo-beleid van de gemeente is

doorslaggevend, maar de individuele omstandigheden van de aanvrager,

concludeerde onlangs de CG-raad (
href=”http://www.cgraad.nl/wmo/20070730.html” target=_blank name=CGraad>‘Rechter

denkt in geest Wmo’, 31 juli 2007).

Wmo-budget

Anne-Marie van Bergen, senior-adviseur hulpverlening

bij MOVISIE , ziet in

de uitspraak een aanwijzing dat gemeenten zich meer moeten richten op

collectieve voorzieningen om aan individuele vragen te kunnen voldoen.

‘Gemeenten hebben zich tot nu toe vooral gericht op de opzet van

Wmo-loketten en de individuele indicatie. Maar als ze meer zaken collectief gaan

regelen, hebben ze meer mogelijkheid te voldoen aan de zorgvraag en kunnen ze

tegelijk de Wmo-budgetten beter in de hand houden.’

Allerlei klusjes

Bepaalde onderdelen van de huishoudelijke ondersteuning zijn namelijk heel

goed collectief te regelen, betoogt Van Bergen. ‘Neem allerlei dingen die voor

mensen heel belangrijk zijn, zoals klusjes rond het huis, boodschappen doen,

tuinonderhoud. Via een klussendienst of een woonservicedienst kun je daar heel

goed in voorzien.’

‘Voor gemeenten is het nu vaak nog moeilijk om op die manier creatief met

iemand mee te denken. Als ze uitsluitend vasthouden aan het standaardprotocol

dat in hun gemeente is ontwikkeld en alleen individuele voorzieningen toekennen,

dan zou de Wmo-zorg wel eens onbetaalbaar kunnen worden.’ Bovendien zou het wel

eens kunnen leiden tot een fors aantal juridische procedures van ontevreden

aanvragers.

Participatiebehoefte

Van Bergen stuurde begin maart 75 gemeenten een enquête om te onderzoeken

hoe de nieuwe Wmo-loketten functioneren, drie maanden na invoering van de

wet. ‘We stellen vast dat die loketten nog weinig worden gebruikt om

zicht te krijgen op de individuele vragen van cliënten. Er wordt vooral gekeken

voor welke individuele voorziening iemand in aanmerking komt, eerder dan wat

precies zijn participatiebehoefte is.’

‘Gemeenten kunnen de informatie die ze via deze loketten krijgen, veel

meer strategisch gaan gebruiken. Als je zicht hebt op veel voorkomende vragen kun

je ook makkelijker collectieve diensten opzetten om aan zorgvragen te voldoen.

Met een goede registratie en aansluitende analyse kunnen ze daar zicht op

krijgen.’

Passende mix

Uit de uitspraak van de

Groningse rechter blijkt, aldus Van Bergen, dat de rechter de geest van de

wet belangrijker vindt dan het gegeven of een aanvraag voldoet aan

de gemeentelijke verordening.

‘Voor gemeenten is het daarom veel beter om proactief naar creatieve

oplossingen te zoeken, dan steeds negatief op aanvragen te beschikken. Dat kan

met het in overleg met de zorgvrager vaststellen van een passende mix van

collectieve regelingen en aanvullende individuele zorg.’

Lees ook:
nieuws/id5601-87417/rechter_gemeente_moet_meer_zorggeld_betalen.html”

target=_blank name=Bellingwedde>Rechter: gemeente moet meer zorggeld betalen

(Zorg + WelzijnWebsite, 24 juli 2007)