Samen met de afdeling sociologie van de Universiteit van Amsterdam werken onderzoekers van de Universiteit voor Humanistiek aan een vierjarig onderzoeksproject naar de decentralisatie van zorg en re-integratie, onder de titel De beloften van nabijheid. Het onderzoek startte in 2015 en loopt in zes gemeenten: Amsterdam, Eindhoven, Leeuwarden, Rotterdam Sittard-Geleen en Zwolle. Vandaag presenteren de onderzoekers hun eerste bevindingen.

Mensen die gebruik maken van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) en de Participatiewet zijn vaak niet in staat zelf problemen op te lossen. Dat blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP)  Lees meer >>

Zelfstandig

‘Hulpverleners in sociale wijkteams zijn niet zonder meer gericht op het zelfstandig maken van de cliënten. Ook zijn ze er huiverig voor familie, vrienden en buren in te schakelen, ook al omdat hulpbehoevenden het vaak niet passend vinden hulp te vragen van hun naasten’, aldus de onderzoekers.

Netwerk

De belangrijkste conclusie uit het onderzoek is dat iedereen in zelfredzaamheid gelooft, niet alleen de politiek, maar ook sociaal werkers. Toch handelen ze er niet naar en bovendien willen hulpbehoevenden hun eigen netwerk niet belasten. Wel geven de onderzoekers aan dat ze zelfredzaamheid een mooie gedachte vinden. ‘Maar het is ook een armoedig ideaal’, zegt sociaal wetenschapper Femmianne Bredewold in Trouw. ‘Erken dat er ook een andere kant aan zit. Dit is hoe het werkt, het kan schadelijke effecten hebben. Sommige mensen hebben gewoon hulp nodig. Dat is al erg genoeg, bespaar hen die pijnlijke ervaring ze steeds te vertellen dat ze zelfredzaam moeten zijn, terwijl ze dat niet kunnen. En maak geld vrij voor hulp.’