Pro

‘In principe staan wij hier positief tegenover. We zien het als een mooie aanvulling op de zorg die er al is. Stel je voor dat een dementerende verdwaalt, dan is het gewoon heel handig als bij wijze van spreken met een druk op de knop duidelijk is waar hij zich bevindt. We denken dat dit soort ontwikkelingen de toekomst heeft.
Er zijn nu al 235.000 mensen met dementie. De komende decennia verdubbelt dat aantal. En tegelijkertijd wordt het steeds moeilijker om voldoende personeel voor de zorg te vinden. Ook zal mettertijd het aantal mantelzorgers afnemen. Terwijl nu al 70 procent van de dementerenden thuis woont. Dan ligt het voor de hand om ook te kijken naar technologische innovaties. We wachten af of de praktische bezwaren die er aan eerdere chips kleefden, zijn opgelost. Zo werden die chips ter grootte van een pakje sigaretten gemakkelijk vergeten en zat er een accu in. De batterijen in de accu moeten net als in een telefoon regelmatig worden opgeladen, en het bereik van de chip was ook niet altijd honderd procent. Wat dat betreft willen we eerst de uitkomsten van het onderzoek van Vilans afwachten. Een belangrijk argument voor dit soort technieken, is dat ze mensen veel meer bewegingsvrijheid geven. Ze hoeven dan niet altijd te worden vergezeld door een verzorgende of een mantelzorger. Maar natuurlijk kan zo’n chip nooit een verplichting zijn. Iemand moet zelf beslissen of het in zijn situatie een aanvulling is.’

Dinant Bekkenkamp, Alzheimer Nederland

Contra

‘Ik ben niet tegen technologische vooruitgang. Maar wel als het schijnveiligheid oplevert. En dat is hier toch echt het geval. We hebben dat eerder al bij het alarm voor bejaarden en dementerenden gezien. Daarvan werd gezegd: doe het aan een ketting om de nek. Maar de helft van de mensen vergat het. Ook omdat ze vaak niet in de gaten hebben dat ze aan het dementeren zijn.
Bovendien begrijpen deze mensen – we hebben het over veelal hoogbejaarden – al die technische dingen niet. Als je niet oppast, maken ze het kapot. Zo was ik vanochtend nog bij een hoogbejaarde mevrouw die haar pinpas doormidden had geknipt. Deze mensen hebben nu eenmaal de slag van de huidige technologie compleet gemist.
Ik ben bang dat dit ook weer een excuus is om bejaarde mensen maar zolang mogelijk thuis te laten wonen. Natuurlijk, als je het ze vraagt wil iedereen thuis blijven wonen. De vraag is alleen of dat kan en of het verantwoord is. Al te vaak heb ik gezien dat ouderen thuis verkommeren. Want wie meldt het als een alleenstaande oudere met dementie zoek raakt? Familie is er niet, en een mentor komt ook maar eens in de zoveel dagen langs.
We moeten niet denken dat we met dit soort vernieuwingen de problemen echt oplossen. Daarvoor zijn toch echt mensen nodig die een oogje in het zeil houden.’

Irma Hekkelman, coördinator Stichting Mentorschap Zeeland