Er is nog steeds te weinig budget om de zorg te leveren die – demente – bewoners in het verpleeghuis nodig hebben. Dat stelt Arie Kars, voorzitter van bestuur van Zorggroep Rijnmond na publicaties over ‘ontluisterende situatie in de zorg voor dementerenden’. Kars: ‘Voor een deel klopt dat beeld. Ik denk dat we in de ouderenzorg duidelijk moeten zijn. Met publiek gefinancierde zorg kun je een beperkt pakket aan zorg leveren. Wilt u meer, dan moet u zelf betalen.’
Schokkend
‘De ontluistering van de zorg voor demente bewoners was schokkend.’ Dat vertelt journalist Ivo van Woerden, die een boek heeft geschreven over zijn ervaringen als invalkracht in de verpleeghuiszorg. Hij werkte in de zomervakantieperiode in verschillende huizen van Zorggroep Rijnmond en publiceerde daarover in HP/De Tijd. ‘Het is heel hard werken, maar heel onpersoonlijk. Je bent de hele dag bezig met tillen, duwen en trekken’, aldus Van Woerden in het radioprogramma “Met het oog op morgen“.
Financiering
Een aantal factoren ligt ten grondslag aan deze situatie, stelt Kars. ‘In de vakantieperiode is het tekort aan personeel nog nijpender. Het gebrek aan communicatie en houding van het personeel ten opzichte van de cliënt is niet goed, dat hebben we ook aangepakt. Maar willen we substantieel meer tijd voor medewerkers creëren om voor cliënten te zorgen, dan zal er iets aan de financiering moeten gebeuren.’
Zorgkloof
Kars wijst op het nog steeds voortbestaan van de zogenoemde zorgkloof: het verschil tussen de (hogere) geïndiceerde uren voor de zorg en het (lagere) budget dat er volgens de zorgzwaartepakket-tarieven tegenover staat. ‘Dat verschil van tien procent is nooit gecompenseerd.’
Puzzel
Dat kleinschalige zorg voor dementerenden op veel locaties wel lukt, erkent Kars. Hij wil daar zeker ook zijn licht over opsteken. ‘Maar dit concept wordt ook gemaakt en gebroken door andere factoren. Bijvoorbeeld beschikbaarheid van vrijwilligers en de extra problemen van instellingen in een grote stad, zoals beschikbaarheid en motivatie van personeel, hogere locatiekosten. De infrastructuur van gebouwen moet aanpasbaar zijn. Dan nog is het op onze locaties met kleinschalige zorg een onoplosbare puzzel om het financieel rond te krijgen.’
Beperkt
Wat nodig is om de zorg te verbeteren volgens de bestuursvoorzitter van Zorggroep Rijnmond: ‘Doen wat we in de instelling met elkaar afspreken over de zorg aan cliënten. Maar we zitten in een financiële knijp, die met de toenemende vergrijzing erger wordt. We gaan het als verpleeghuissector niet redden met de lijn: geef ons meer ruimte als ondernemer en minder regels. Ik denk dat we als sector duidelijk moeten zijn dat we slechts beperkte zorg met publiek geld kunnen bieden. Wie meer zorg wil, moet dat zelf betalen.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Bron: Foto: ANP/Lex van Lieshout
Lees in dit verband ook eens de column die de heer Kars (directeur Zorgroep Rijmond) schreef voor de site van het Christelijk-Sociaal Congres.
http://www.stichting-csc.nl/column.php?id=43
Hierin stelt hij dat de christelijke zorgverleners waaronder hij ook zichzelf rekent in feite Barmhartige Samaritanen zijn die door “innerlijke ontferming” worden gedreven. Ik vind dat nog al een uitspraak voor iemand die zelf 170000 euro per jaar “verdient”. Dat heeft met innerlijke ontferming nog maar bitter weinig te maken, meer met ikke-ikke-ikke. Bah! Hele vieze nasmaak van deze meneer.
Ik ben het volledig met de bestuursvoorzitter eens. Ga er maar aan wennen dat als je in een mooiere woonomgeving met meer zorg gaat wonen dat je extra geld moet neerleggen. Dat is in de maatschappij ook zo. Niet iederen kan zich een villa permitteren, er wonen ook mensen in rijtjeshuizen. Je kunt je er beter druk over maken hoe de ouderen zonder geld wel goede zorg krijgen dan met jalouzie kijken naar mensen met een ruim pensioen die zelf wel gaan bepalen waar de goede zorg te krijgen is. We zijn niet allemaal gelijk, ook niet als we ouder zijn!
De finaciering wordt steeds nijpender, je kunt eenvoudigweg niet de zorg bieden die nodig is in het huidige systeem.
Sommige kleinschalig wonen projecten doen het redelijk maar daar verblijft ook een minder “”zware”” populatie.
Kortom het moet anders in de verpleeghuiszorg.
Goed opletten iedereen. Het is niet alleen maar een klagende bestuursvoorzitter van een grote instelling. Dit is een geslepen manager, die niet klaagt dat er meer geld bij moet, maar die de weg aan het voorbereiden voor een verdere tweedeling in de samenleving. Heb je geen geld, dan moet je maar overal genoegen mee nemen, het is niet anders met die vergrijzing blabla. En voor de rest trek je maar je portemonnee. Dat is een mooi uitgangspunt voor organisaties die nu eens echt geld willen gaan verdienen. Laat we dit gebeuren?
Volledig eens met de reactie van Sylvia Hageman. Klagende bestuursvoorzitters motiveren niet. Financiering zal niet ruimer worden, dat steeds opnieuw benadrukken helpt zeker niet.
Geachte meneer!
Ja schookend maar oud nieuws.Ik werk al meer dan 3o jaar met liefde in de zorg.Maar daar gaat het niet meer om.Goede cijfers etc.Ik was leerlingbegeleider en ik liet iemand niet zakken,Haar liefde voor het vak was groot en ze ging naar zwitzerland maakte daar ook nog karriere.En ik vindt naar al die jaren en verpleeging moet een pasie zijn anders kan je het niet doen.Zor is liefde voor de medemens.En dat is niet in cijvers uit te drukken.Of wat kost een glimlach een dank je wel etc.Niets geen enkele euro.Een glimlach en begrip kost niets.Maar wel moet er de tijd voor zijn om het te kunnen geven.
En niet in uren en minuten voor de ene heb ik meer tijd nodig dan voor de andere.En met al die regeltjes etc ksn ik mijn beroep niet meer doen en die rotte appels die treiteren glibben zo doorheen zelf meegemaakt.Kwaliteit in de zorg is voor mij als de patient of client tevreden is maar dat wordt net eens gemeten.
Veöle groeten uwe schmidt
Ik vraag me dan toch af hoe, met dezelfde bekostigingssytematiek, het ene verpleeghuis veel betere en clientvriendelijker zorg kan bieden dan een ander? Het kan dan toch bijna niet anders dat bij de slecht presterende instellingen er iets wezenlijks mis is bij het management, het personeelsbeleid en vooral ook de bij de attitude. Deze reactie is ook weer zo’n voorbeeld: in de eerste plaats en vooral uitgaan van de (on)mogelijkheden van de instelling, in plaats van de de vragen en behoeften van de clienten centraal te stellen.