Anita Direcks, woordvoerder Nederlandse

Patiënten/ Consumenten Federatie: ‘Een aantal dingen die Fortuyn roept,

zijn feitelijk ouwe koek. Daar zijn anderen allang mee bezig. Neem zijn pleidooi

voor kleine ziekenhuizen. Inmiddels is die hele schaalvergroting echt wel op

zijn retour. En op het punt van de bureaucratie is het natuurlijk makkelijk

scoren. Maar je kunt niet zonder enige regelgeving. Als je kwaliteit wilt

leveren, zul je afspraken moeten maken, zaken op elkaar afstemmen. Werkoverleg

is nodig. In het blinde weg maar wat gaat doen, kan natuurlijk niet. En ook voor

het toezicht en de controle heb je regels nodig en mensen die ze uitvoeren. Waar

wij echt mordicus tegen zijn, is zijn idee om weer meer eigen bijdrages in te

voeren. Het werkt niet, het versterkt de bureaucratie – waar hij tegen zo tegen

is. En de enige die er aan verdienen zijn de verzekeraars. Want die bieden dan

weer aanvullende verzekeringen tegen de eigen bijdrage aan.’

Ria von Bönninghausen, voorzitter NU ’91: ‘Ik ken Fortuyn

niet alleen van zijn boek, maar ik heb ook columns van hem gelezen. En wat me

opvalt is dat hij zich ongelooflijk laatdunkend over verplegenden en

verzorgenden uitlaat. Terwijl zij toch veertig procent van de

gezondheidszorgwerkers uitmaken. De arbeidsproductiviteit moet omhoog, zegt hij?

De laatste twintig jaar is de werkdruk alleen maar gestegen. Voor een deel komt

dat omdat mensen steeds korter in het ziekenhuis liggen. Wat consequenties heeft

voor de verzorging in het ziekenhuis, en de druk op verpleeg- en

verzorgingshuizen alleen maar heeft verhoogd. Ik ben bang dat als het aan hem

ligt de minutenzorg, zoals we die nu in de thuiszorg kennen, overal ingevoerd

gaat worden. Met rampzalige gevolgen voor de kwaliteit van de zorg. Want die

kwaliteit wordt niet door de artsen bepaald, die vorig jaar een goudomrande

eigen cao hebben gekregen, maar juist door de verpleegkundigen. Mij zal het

daarom benieuwen of de verpleegkundigen ook het recht krijgen om, in navolging

van de specialisten, in alle vrijheid over hun tarieven te onderhandelen.

Ondertussen doen wij er alles aan om ervoor te zorgen dat de mensen op de

werkvloer hun passie voor de zorg niet kwijtraken. Door voor hen op te komen en

respect te vragen voor het werk van de verplegenden en verzorgenden.’

Ellen Quarles, woordvoerder Orde van Medisch Specialisten:

‘Die onderhandelingsvrijheid die Fortuyn wil, is door de huidige en de vorige

regering allang geregeld. Althans voor de toekomst. Want in 2006 gaat de

zogeheten Diagnose-Behandeling-Combinatie (DBC) in, waarin vastgelegd wordt

hoeveel tijd een behandeling kost, wat er zoal voor nodig is en wat die kost.

Vanaf 2003 gaan we daar al mee proefdraaien. In die DBC-regeling is bepaald dat

de verschillende partijen in de zorg voortaan vrij met elkaar kunnen gaan

onderhandelen over de tarieven. De Orde is daar zeer content mee. Er moet nog

wel het een en ander geregeld worden. Voor ons is bijvoorbeeld een harde

voorwaarde dat het van bovenaf opgelegde maximum budget voor de zorg definitief

verleden tijd is. We moeten echt in vrijheid over de tarieven kunnen

onderhandelen. Het wordt de taak van het volgende kabinet om dat goed op de

rails te zetten.’

Marianne de Jong, voorlichter Zorgverzekeraars Nederland:

‘Over Fortuyns partijprogramma hebben we als ZN geen mening. We geven nooit

reacties op politieke partijen. Wij zijn de belangenbehartiger van de

verzekeraars. Maar in onze voorjaarsbrief aan de minister hebben we dit jaar wel

aangegeven dat geld niet de enige oplossing voor de wachtlijsten is.

Onduidelijkheid over de sturing van de zorg speelt ons eerder parten. Zo zijn de

afgesloten cao’s het afgelopen jaar ten koste gegaan van geld voor de

patiëntenzorg. We zouden het overigens wel toejuichen als de verzekeraars in

alle vrijheid over de tarieven kunnen onderhandelen met de aanbieders. Op die

manier krijgen de verzekerden immers meer keuzevrijheid. Ze kunnen, als ze dat

willen, dan op zoek gaan naar de verzekeraar die het goedkoopste pakket voor hen

in de aanbieding heeft. Of dat de zorg als geheel goedkoper maakt? Daar durf ik

niets over te zeggen.’

Pieter Hilhorst in de Volkskrant: ‘(…) Of kijk maar naar

de gezondheidszorg. De groei van de overhead aldaar is in belangrijke mate het

gevolg van het streven om de kosten te beteugelen. Snijden in de bureaucratie

leidt paradoxaal genoeg dus tot hogere kosten.’/Marty PN van

Kerkhof