Dit valt te lezen in een artikel in Activiteiten Sector (AS), hét vakblad voor activiteitenbegeleiders. Hulpverleners komen nogal eens in de rol van redder terecht. Niet vreemd natuurlijk, want zij komen op voor de belangen van mensen die zelf minder goed in staat zijn hun belangen te behartigen. Je zou zeggen: een mooie eigenschap,die hulpvaardigheid. Maar er zit ook een schaduwkant aan: sommige hulpverleners die geneigd zijn ‘het wel even op te lossen’ en direct het initiatief te nemen, realiseren zich onvoldoende dat ze daarmee de ander afhankelijk houden. 

Zelfstandigheid ontnemen

Dat is natuurlijk geen bewuste actie, want de intentie van de hulpverleners is uiteraard de ander te helpen. Maar door je als hulpverlener verantwoordelijk te blijven voelen voor het welzijn van de ander, ontneem je hem in feite ook iets van zijn zelfstandigheid. De vraag is of hij daar nou zo mee is geholpen. 

Verandering in attitude

Om dit mechanisme te vermijden, moet je eerst zien hoe je elkaar in dergelijke rollen gevangen houdt. De zogeheten dramadriehoek kan daarbij helpen. De sleutel voor verandering ligt eigenlijk altijd in het eigen gedrag. Elke verandering begint met verandering op individueel niveau, bij de eigen attitude. Wil je serieus aan de slag met de dramadriehoek, ga dan eens op zoek naar meer info over Transactionele Analyse en de dramadriehoek. Bijvoorbeeld hier en hier. 

Klik hier voor een abonnement op Activiteitensector (AS)