Participatie

‘NOS is fake news’ en andere complottheorieën: zo ga je om met uitgesproken ideeën van cliënten

'Klimaatgekkies', complottheorieën, boerenprotesten en ga zo maar door. Sociaal werkers hebben steeds vaker cliënten met uitgesproken meningen. Hoe moet je daarmee omgaan? ‘Waar de maatschappij dat wel doet, moet jij ze nooit afschrijven’, is het advies van sociaal werker Diana Huurnink.
Eenzaamheid
Hulplijnen

Handig bij eenzaamheid, depressie en angst: 19 hulplijnen die jouw cliënt kan benaderen

Voelt je cliënt zich eenzaam? Maak je je serieus zorgen om zijn of haar mentale gezondheid? Is je cliënt gevoelig voor depressie? Soms kun je als sociaal werker niet direct helpen. Wijs ze dan op deze 19 plekken waar ze anoniem hun hart kunnen luchten. Via de online chat, WhatsApp of telefonisch.
Verslaving
Slaapproblemen

7 vragen over slaapmiddelen: waarom deze ‘benzo’s’ zo verslavend zijn

Jaarlijks gebruiken ongeveer 1,3 miljoen mensen zware slaapmiddelen op recept. Maar steeds meer mensen kopen deze middelen ook zonder recept, bijvoorbeeld online. Dat brengt flinke risico’s met zich mee. Hoe herken je symptomen van een medicijnverslaving en wat moeten sociaal werkers nog meer weten over slaapmiddelen?
Eenzaamheid
Jongere vrouw en oudere man maken selfie

Nieuwe campagne tegen eenzaamheid: ‘Ouderen zien op tegen de zomer’

Stichting Met je Hart vraagt deze maanden aandacht voor zomereenzaamheid onder ouderen. ‘We willen sociaal werkers ontlasten door de samenleving te activeren’, legt directeur Aimée Romme uit.

5 vragen over de Participatiewet: waarom een herziening van de wet in de maak is

Met veel bombarie werd de Participatiewet ruim 8 jaar geleden aangekondigd. Maar de uitvoering in de praktijk bleek nogal complex. Daarom wordt gewerkt aan een herziening. Wat mogen we daar van verwachten? In dit artikel beantwoorden we de 5 belangrijkste vragen.
Positieve Gezondheid in de praktijk

7 tips om met Positieve gezondheid aan de slag te gaan

Positieve gezondheid maakt een opmars in Nederland, ook in het sociaal domein. Het concept toepassen in de praktijk is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hoe pak je dat aan? Twee experts geven zeven tips om ermee aan de slag te gaan.
Verslaving

Op wijkniveau stoppen met roken? ‘Dan móét er aandacht voor chronische stress zijn’

Op wijkniveau werk maken van stoppen met roken. Dat wordt beoogd in De Coevering, een kwetsbare wijk in het Brabantse Geldrop waar sommige mensen met schulden, gezondheid en opvoedproblemen kampen. ‘Om de kans op succes bij het stoppen te vergroten, móét er juist aandacht voor die stress zijn.’ Om die reden wordt nadrukkelijk de samenwerking met sociaal werkers gezocht.

7 feiten over ageism: hoe we afkomen van hardnekkige aannames

Kinderen van nu kunnen zich niet concentreren. Tieners zijn lui. Ouderen traag van begrip. Het zijn stuk voor stuk voorbeelden van ageism, stereotypering op basis van leeftijd. Wat zijn voor sociaal werkers de gevaren van ageism?
Ondermijning
jongeren op straat met alcohol

Het vak van straatcoach bestaat eigenlijk niet, maar in Arnhem zijn ‘frontsoldaten’ wel succesvol

Er zijn op straat, dat is in essentie het werk van een straatcoach. Ondanks dat in de armere wijken van Arnhem jongeren met succes behoed worden voor criminele activiteiten, heeft het beroep van straatcoach behoefte aan verdere professionalisering. ‘Veel van onze straatcoaches hebben vroeger zelf geworsteld met aspecten van ondermijning.’

Meer verbinding in de ouderenzorg? ‘Dat goede gesprek moeten we aangaan’

‘In het verpleeghuis is veel kennis over ouder worden, over dementie, over mensgerichte zorg. Het zou een heel goede beweging zijn als die expertise ook in de wijk landt', stelt hoogleraar Katrien Luijkx.

Over participatie

Wat is de Participatiewet?

Participatie: iedereen die kan werken, maar die het zonder ondersteuning niet redt op de arbeidsmarkt, valt sinds 1 januari 2015 onder de Participatiewet. Doel van deze wet is dat meer mensen, ook mensen met een arbeidsbeperking, werk vinden. In de Participatiewet wet zijn de voormalige Wet sociale werkvoorziening, de Wet werk en bijstand en de Wajong samengevoegd. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van de Participatiewet.

Lees meer

Sinds de invoering van de Participatie wet op 1 januari 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk om mensen die ondersteuning nodig hebben, aan de slag te participeren op de arbeidsmarkt. Om dit te kunnen realiseren, zijn er in de wet een aantal instrumenten opgenomen die gemeenten moeten helpen zoals loonkostensubsidie en beschut werk. Naast het bieden van ondersteuning die gericht is op arbeidsinschakeling, hebben gemeenten ook de taak om inwoners die onder de Participatie wet vallen, wanneer dat nodig blijkt, inkomensondersteuning te bieden. Gemeenten bepalen zelf welke inwoners voor welke vorm van ondersteuning in aanmerking komen.

Participatie subsidie

Om daadwerkelijk te zorgen dat mensen die ondersteuning nodig hebben in dienst genomen worden door een werkgever, kunnen gemeenten werkgevers een loonkostensubsidie verstrekken. Deze subsidie kan uitgekeerd worden als een werkgever iemand in dienst neemt die per uur niet volledig productief zijn en daardoor eigenlijk niet het wettelijk minimum loon kunnen verdienen.

Beschut werk en banenafspraak

Een ander onderdeel van de Participatie wet is de opbouw van beschut werk. Beschut werk is bedoeld voor mensen die zo veel begeleiding nodig hebben op hun werkplek (bijvoorbeeld door hun lichamelijke of psychische beperking) dat het niet realistisch is om van een reguliere werkgever te verwachten dat hij hen in dienst neemt. Daarom is er vanuit het rijk budget beschikbaar gesteld om in totaal 30.000 beschutte werkplekken te realiseren. Dit gaat echter nog niet zo voorspoedig als gehoopt. Zo was er in 2015 bijvoorbeeld budget om 1600 plekken te realiseren, uiteindelijk zijn dat er maar 44 geworden. De Tweede Kamer heeft daarom vastgesteld dat gemeenten vanaf 1 januari 2017 verplicht zijn om beschut werk aan te gaan bieden. Binnen vijf jaar moeten de plekken die in 2015 en 2016 niet gerealiseerd werden, alsnog beschikbaar komen. Het totaal van 30.000 plekken moet in 2048 gehaald zijn.

Banenafspraak participatie

En dan is er nog de banenafspraak participatie. In 2013 is, in het sociaal akkoord, afgesproken dat werkgevers voor 2026 stapsgewijs 100.000 extra banen creëren voor mensen met een ziekte of een handicap. De overheid creëert daar bovenop ook 25.000 banen. Deze banenafspraak staat los van het bieden van beschut werk. Wanneer de doelstellingen van de banenafspraak niet gehaald worden, kan er een dwingend quotum afgesproken worden. Dat quotum houdt in dat op termijn elke werkgever met 25 en meer werknemers een formele verplichting krijgt arbeidsplaatsen open te stellen aan mensen met een arbeidsbeperking en moet betalen voor niet vervulde plekken.

Tegenprestatie en basisinkomen

Naast regels, subsidiemogelijkheden en afspraken voor en met werkgevers, zijn er in de Particpatiewet ook verplichtingen opgenomen voor burgers. Eén van die verplichtingen is de tegenprestatie naar vermogen. Dit betekent dat gemeenten inwoners die een bijstandsuitkering ontvangen, kunnen verplichten hier een tegenprestatie voor te leveren. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het verplicht uitvoeren van vrijwilligerswerk. De enige voorwaarden die het rijk stelt aan de tegenprestatie, is dat de tegenprestatie het re-integratiebeleid niet mag doorkruisen en dat er geen tegenprestatie gevraagd mag worden van alleenstaande ouders die de volledige zorg hebben voor één of meer kinderen tot vijf jaar.

Participatie en het basisinkomen

Om na te gaan of mensen met een bijstandsuitkering sneller uitstromen naar werk en daardoor dus minder (lang) afhankelijk zijn van een uitkering, wordt er nu in verschillende gemeenten getest of een basisinkomen zou werken. Er zijn hiervoor verschillende experimenten in gang. Vanuit het rijk wordt een experiment gesubsidieerd. In dit experiment mogen bijstandsgerechtigden deelnemen op vrijwillige basis en worden ze ingedeeld in drie groepen: een ontheffings-, een intensiverings- en een vrijlatingsgroep. Op die manier kunnen gemeenten testen hoe gedrag van bijstandsgerechtigden verandert naarmate ze meer of minder verplichtingen krijgen en wel of geen geld mogen bijverdienen naast hun uitkering. Een aantal gemeenten, zoals Terneuzen en Zwolle, die dit experiment te ingewikkeld vinden, ontwikkelen zelf experimenten waarbij de regeldrang minder hoog is.

Uitgelicht congres

Cultuursensitieve Zorg Congres

DELEN
Vorig artikelJeugdhulp
Volgend artikelInformele zorg
Mark van Dorresteijn
Lorem ipsum dolar sit amet.