Participatie

Informele zorg
hoarden

Hoarden: hoe je weerstand doorbreekt en wat je vooral niét moet doen

Stapels oude tijdschriften, potten knakworsten die over de datum zijn en een cliënt die zelf nauwelijks meer door zijn huis heen kan bewegen. Hoe ondersteun je iemand die kampt met hoarding? Ervaringsdeskundige Yvonne Blenk deelt haar tips: ‘Begin nooit met smalltalk, communiceer eerlijk en draag geen buitensporige make-up of kleding.’
Wijkteam
discriminatie van zwarte jongen

6 tips om discriminatie te verminderen

Wat werkt bij het verminderen van discriminatie? En hoe kun je tegelijkertijd verschillende vormen van discriminatie tegengaan? Om antwoord op deze vragen te geven publiceerde Hanneke Felten, onderzoeker bij (KIS), het onderzoek ‘Meerdere vliegen in een klap’.
Multiproblematiek

Doorbraken realiseren voor kwetsbare Hagenaars: ‘Een andere manier van denken’

Soms is een oplossing nodig omdat een situatie van een cliënt muurvast zit. Professionals van het Doorbraaklab van de gemeente Den Haag zoeken dan samen met hun collega's naar zo'n oplossing, een doorbraak. ‘Stress voert bij veel mensen in kwetsbare situaties de boventoon. Weten we dat serieus te verminderen, dan maken we al een groot verschil’, vertellen Idelet Heij en Rens van Ginkel.
Informele zorg

Het bewijs is er nu echt: steun van lotgenoten helpt bij herstel van psychische klachten 

Mensen met psychische problemen, zoals depressie, angst en psychose kunnen profiteren van elkaars steun. Lotgenotencontact werd al langer als waardevol gezien, maar wetenschappelijk bewijs hiervoor bleef tot nu toe uit. Een nieuwe analyse van een groot aantal studies levert belangrijke lessen op over het aanbod van lotgenotencontact.
spelende kinderen

Bouwen aan een leefbare buurt: drie lessen van ‘De Vreedzame Wijk’ 

Schoppen, schreeuwen en buitensluiten: op het Kameraplein in IJsselstein was het altijd onrustig. Niet alleen onder de kinderen, de ouders deden er net zo hard aan mee. Sociaal werker Stella de Bie (49) probeerde al jaren de buurt vrediger te krijgen, maar slaagde daar pas in toen ze ging werken vanuit de principes van De Vreedzame Wijk. Niet alleen de wijk ontplooide, ook zij kwam tot bloei.
arbeidsmigranten

Arbeidsmigranten werken zich kapot, maar kunnen de weg naar hulpverlening niet vinden

Slechte leef- en werkomstandigheden hebben een enorme invloed op de gezondheid van arbeidsmigranten terwijl zij vaak niet weten waar zij zorg en hulp kunnen krijgen. Werk aan de winkel voor sociaal werkers. Maar hoe pak je zoiets aan? Krystyna Meijer van LEVgroep zette een steunpunt op. Wat kun je van haar leren?
Professionalisering

‘Meer aandacht voor preventie en de sociale omgeving’

Het Trimbos-Instituut bestaat dit jaar 25 jaar, een goed moment om terug te blikken op wat er in die tijd veranderd is op het gebied van mentale zorg en middelengebruik. ‘We zijn een samenleving met grote verschillen, dat baart ons zorgen’, vertelt Bert van der Hoek, voorzitter van de Raad van Bestuur.
Dagbesteding
foto van balanceren over een boomstronk

HerstelVitaal biedt ervaringsleren in de natuur

De natuur heeft een positieve werking op ons. HerstelVitaal in Lelystad maakt van deze kracht gebruik door mensen die weer werk zoeken en psychische klachten hebben in het bos te coachen op weg naar een nieuw persoonlijk evenwicht.
Participatie
Arbeid enpsychische kwetsbaarheid

Psychisch kwetsbaar en toch aan het werk; het gebeurt nog te weinig

Bijna vijftig procent van de arbeidsongeschikten in Nederland is gediagnosticeerd met een psychische aandoening (UWV, 2015). Maar iemand die psychisch kwetsbaar is, kan wel degelijk een waardevolle bijdrage leveren aan de maatschappij. Hoe verkleinen we de afstand tot de arbeidsmarkt voor deze doelgroep?

Wat jij kan bijdragen aan de mentale kracht van je cliënt

Niet iedereen gaat even goed om met veranderingen en tegenslag. Gelukkig is mentale kracht te ontwikkelen. En daar kunnen mentaal gevoelige mensen van profiteren, aldus de schrijvers van het boek ‘Mentale kracht: je kunt het gewoon trainen’. Ze geven tips.

Over participatie

Wat is de Participatiewet?

Participatie: iedereen die kan werken, maar die het zonder ondersteuning niet redt op de arbeidsmarkt, valt sinds 1 januari 2015 onder de Participatiewet. Doel van deze wet is dat meer mensen, ook mensen met een arbeidsbeperking, werk vinden. In de Participatiewet wet zijn de voormalige Wet sociale werkvoorziening, de Wet werk en bijstand en de Wajong samengevoegd. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van de Participatiewet.

Lees meer

Sinds de invoering van de Participatie wet op 1 januari 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk om mensen die ondersteuning nodig hebben, aan de slag te participeren op de arbeidsmarkt. Om dit te kunnen realiseren, zijn er in de wet een aantal instrumenten opgenomen die gemeenten moeten helpen zoals loonkostensubsidie en beschut werk. Naast het bieden van ondersteuning die gericht is op arbeidsinschakeling, hebben gemeenten ook de taak om inwoners die onder de Participatie wet vallen, wanneer dat nodig blijkt, inkomensondersteuning te bieden. Gemeenten bepalen zelf welke inwoners voor welke vorm van ondersteuning in aanmerking komen.

Participatie subsidie

Om daadwerkelijk te zorgen dat mensen die ondersteuning nodig hebben in dienst genomen worden door een werkgever, kunnen gemeenten werkgevers een loonkostensubsidie verstrekken. Deze subsidie kan uitgekeerd worden als een werkgever iemand in dienst neemt die per uur niet volledig productief zijn en daardoor eigenlijk niet het wettelijk minimum loon kunnen verdienen.

Beschut werk en banenafspraak

Een ander onderdeel van de Participatie wet is de opbouw van beschut werk. Beschut werk is bedoeld voor mensen die zo veel begeleiding nodig hebben op hun werkplek (bijvoorbeeld door hun lichamelijke of psychische beperking) dat het niet realistisch is om van een reguliere werkgever te verwachten dat hij hen in dienst neemt. Daarom is er vanuit het rijk budget beschikbaar gesteld om in totaal 30.000 beschutte werkplekken te realiseren. Dit gaat echter nog niet zo voorspoedig als gehoopt. Zo was er in 2015 bijvoorbeeld budget om 1600 plekken te realiseren, uiteindelijk zijn dat er maar 44 geworden. De Tweede Kamer heeft daarom vastgesteld dat gemeenten vanaf 1 januari 2017 verplicht zijn om beschut werk aan te gaan bieden. Binnen vijf jaar moeten de plekken die in 2015 en 2016 niet gerealiseerd werden, alsnog beschikbaar komen. Het totaal van 30.000 plekken moet in 2048 gehaald zijn.

Banenafspraak participatie

En dan is er nog de banenafspraak participatie. In 2013 is, in het sociaal akkoord, afgesproken dat werkgevers voor 2026 stapsgewijs 100.000 extra banen creëren voor mensen met een ziekte of een handicap. De overheid creëert daar bovenop ook 25.000 banen. Deze banenafspraak staat los van het bieden van beschut werk. Wanneer de doelstellingen van de banenafspraak niet gehaald worden, kan er een dwingend quotum afgesproken worden. Dat quotum houdt in dat op termijn elke werkgever met 25 en meer werknemers een formele verplichting krijgt arbeidsplaatsen open te stellen aan mensen met een arbeidsbeperking en moet betalen voor niet vervulde plekken.

Tegenprestatie en basisinkomen

Naast regels, subsidiemogelijkheden en afspraken voor en met werkgevers, zijn er in de Particpatiewet ook verplichtingen opgenomen voor burgers. Eén van die verplichtingen is de tegenprestatie naar vermogen. Dit betekent dat gemeenten inwoners die een bijstandsuitkering ontvangen, kunnen verplichten hier een tegenprestatie voor te leveren. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het verplicht uitvoeren van vrijwilligerswerk. De enige voorwaarden die het rijk stelt aan de tegenprestatie, is dat de tegenprestatie het re-integratiebeleid niet mag doorkruisen en dat er geen tegenprestatie gevraagd mag worden van alleenstaande ouders die de volledige zorg hebben voor één of meer kinderen tot vijf jaar.

Participatie en het basisinkomen

Om na te gaan of mensen met een bijstandsuitkering sneller uitstromen naar werk en daardoor dus minder (lang) afhankelijk zijn van een uitkering, wordt er nu in verschillende gemeenten getest of een basisinkomen zou werken. Er zijn hiervoor verschillende experimenten in gang. Vanuit het rijk wordt een experiment gesubsidieerd. In dit experiment mogen bijstandsgerechtigden deelnemen op vrijwillige basis en worden ze ingedeeld in drie groepen: een ontheffings-, een intensiverings- en een vrijlatingsgroep. Op die manier kunnen gemeenten testen hoe gedrag van bijstandsgerechtigden verandert naarmate ze meer of minder verplichtingen krijgen en wel of geen geld mogen bijverdienen naast hun uitkering. Een aantal gemeenten, zoals Terneuzen en Zwolle, die dit experiment te ingewikkeld vinden, ontwikkelen zelf experimenten waarbij de regeldrang minder hoog is.

Uitgelicht congres

Cultuursensitieve Zorg Congres

DELEN
Vorig artikelJeugdhulp
Volgend artikelInformele zorg
Mark van Dorresteijn
Lorem ipsum dolar sit amet.