Informele zorg

Informele zorg
Mariet Ebbinge is blogger bij Zorg+Welzijn

Blog: Ziende blind

Mijn zus is een meester in het verbloemen. Waar anderen hard aan de bel trekken als hen iets mankeert, kan mijn zus het voor zich houden. Daarmee bedoel ik niet dat zij bewust anderen op een dwaalspoor zet, het gaat bij haar vanzelf. Het is een soort overlevingsmechanisme. ‘Als ik het niet noem, bestaat het niet.’ Zoiets. Of, misschien, past mijn zus zich gewoon makkelijk – en woordeloos - aan nieuwe omstandigheden aan?
Informele zorg
Mariet Ebbinge is blogger bij Zorg+Welzijn

Blog: Ajax!

Mijn zus is al haar hele leven Ajax-fan. Dat komt door mijn vader. Ook hij was liefhebber van Ajax. Het begon in de glorietijd van Johan Cruyff, Ruud Gullit en Marco van Basten. Mijn zus kent deze, en al die andere namen, nog uit haar hoofd. Zondag zaten zij en mijn vader steevast voor de buis en als Ajax won waren ze blij. Gedeelde vreugde.
Informele zorg
Kunnen we nog verlangen?

Kunnen we nog verlangen?

Het lukt me niet om een bucketlist te maken, omdat ons huidig leven het niet meer toestaat te verlangen.

Over informele zorg

Het belang van informele zorg

Mantelzorgers, vrijwilligers, burenhulp, lotgenotencontact, zelfhulp, actief burgerschap: er zijn vele vormen van informele zorg – en dus onbetaalde – en ondersteuning. Samen met professionals houden deze informele zorgverleners het Nederlandse zorgstelsel draaiende.

Lees meer

Ons land scoort internationaal gezien hoog als het gaat om informele zorg, zegt onderzoeker Marianne Potting, al is het nooit genoeg. ‘Dat zit ‘m niet in de bereidheid onder Nederlanders om zich in te zetten, maar omdat de toenemende vraag om zorg en ondersteuning veel groter is dan het aanbod. Dat heeft onder andere te maken met het bezuinigen op professionals. De indicatie om een professional in te zetten, wordt steeds zwaarder. Bovendien verandert de visie: je hebt niet altijd professionals nodig voor de beste ondersteuning. Soms is het prettiger om te praten met iemand uit je eigen omgeving die je vertrouwt, zoals je buurvrouw.’

Samenwerken voor informele zorg

Om zo goed mogelijk zorg en ondersteuning te kunnen geven, moeten informele zorgverleners en professionals samenwerken. Hoe doe je dat het beste? Herken en erken elkaars unieke bijdrage, zegt Potting. Daarmee begint het. ‘Dat is een voorwaarde tot samenwerking. Je hebt elkaar nodig, omdat je allebei een unieke en belangrijke rol inneemt in het leven en welzijn van de cliënt.’ Verder moeten organisaties beseffen dat professionals niet automatisch op de juiste manier met vrijwilligers omgaan, hoe goed ze ook zijn in hun werk. ‘Werken met cliënten is niet hetzelfde als werken met vrijwilligers. Dat laatste verloopt niet vanzelfsprekend probleemloos. Professionals zouden daarin begeleiding moeten krijgen.’

Curriculum aanpassen informele zorg

Potting ziet hiervoor zeker oplossingen. ‘Hoe je vrijwilligers aanstuurt, kunnen we opnemen in het curriculum. Bestaande professionals kunnen we bijscholen. Daarnaast is het verstandig om te erkennen dat “omgaan met en aansturen van vrijwilligers” een competentie is. Die vaardigheid zie ik bijvoorbeeld bijna nooit genoemd in vacatures.’

Waardering binnen informele zorg

Ten slotte zouden organisaties het vrijwilligersbeleid kunnen aanpassen. Goed omgaan met vrijwilligers betekent volgens Potting meer dan de vrijwilliger verzekeren en hem een kerstpakket geven. ‘Organisaties moeten bedenken welke kennis over cliënten ze wel of niet met vrijwilligers delen en hoe ze vrijwilligers betrekken bij incidenten. En als een vrijwilliger na jarenlange zorg vertrekt, rondt het traject dan goed af. Waardering is echt superbelangrijk.’

DELEN
Vorig artikelParticipatie
Volgend artikelVerslaving
Mark van Dorresteijn
Lorem ipsum dolar sit amet.